تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
سمیه شهریاری هنرمندی کم شنوا متولد 1368 و دارای مدرک تحصیلی دیپلم گرافیک که از از کودکی به نقاشی رو آورده اما از سال 1383 به صورت جدی ادامه داد .
این هنرمند جویای نام علاوه بر نقاشی با « زغال ـ مدادرنگی ـ شیشه ـ روغن ـ مداد طراحیB6 ـ ماژیک ـ خودکار و کالک کاغذA4 » ؛ در عروسک سازی ـ خوشنویسی ـ کاردستی ـ کاریکاتور و شعرخوانی تسلط دارد که در سال 1391 از مدرسه دخترانه ارشاد مقام اول نقاشی و چندین تقدیر نامه را گرفته است .
سمیه شهریاری همچنین با استفاده از قاشق ـ چنگال و کارد میوه خوری نقاشی های قابل توجهی خلق می کند .
وی در روستای عمله ی سیف به صورت خودجوش در اتاق شخصی اش تعداد از کودکان را جمع می کند و به آنها نقاشی یاد می دهند .
وقتی از ایشان پرسیدم عمده ترین مشکل شما چی می تونه باشه ؟
آهی کشید و گفت : من دوست دارم که آثار خود را در یک نمایشگاه در معرض دید عموم قرار دهم اما اداره ی بهزیستی به من ناشنوا اصلا توجهی نمی کند ؛ بارها گفته ام که رنگ روغنی می خوام که نقاشی را روی بوم ترسیم کنم اما برای این مورد هم با من همکاری نکردند و الان می خواهم به اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی پناه بیارم تا شاید مکانی برای برپایی نمایشگاه در اختیارم بگذارد ولی خجالت می کشم که این اداره بروم چون بعضی از ادارات افراد کم شنوا را که تکلم خوبی هم ندارن مسخره می کنن ـ این کار خداست مگر من دوست داشتم که ناشنوا باشم و تا کنون تمسخرها نتوانسته مرا نا امید کند و من در اینجا از مسئولین و خصوصاً شریف احمدی رئیس اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی می خواهم که دست ما را هم به محض رضای خدا بگیرد و از منزولی شدن و دور شدن من از کارهای هنری جلوگیری کند .
سمیه شهریاری در پایان اظهار داشت : وقتی که شما از من دعوت کردید که مصاحبه کنم فکر می کردم که سرکاریه و اگر هم با فردی مثل من مصاحبه ای بشه فقط به خاطر دلخوشیه ، اما الان که اینجا هستم ابتدا ترسم ریخته شد و سپس مطمئن هستم که حرف من به مسئولین خواهد رسید .
نمونه کارهای سمیه شهریاری در زیر آمده است :
