به قلم ـ عباس کرم الهی
قدیمی های کهن شهر ایران زمین ، شوش دانیال(ع) استاد جعفر دیناروند را خوب می شناسند ، دبیر زبان انگلیسی در دبیرستان ها و پیش دانشگاه های شوش و داور ملی فوتبال ، یکی از استقلالی های شوش است اما وقتی به عنوان داور بین دو تیم استقلال و پرسپولیس قضاوت می کرد نه رنگ را می شناخت و نه دوستی را ، هدف من معرفی این چهره ی « فرهنگی و ورزشی» به جوانان شوش است تا او را بهتر بشناسند .
استاد جعفر دیناروند در سال 1334 در آبادان متولد شد ، پدرش کشاورزی در روستای عمله غلامرضاخان(شهرک ابوذرغفاری امروز)بود که به دلیل وضعیت نابسامان کشاورزی،مجبور به مهاجرت به آبادان گردید.در حالی که منزل مسکونی را حفظ کرده بود و تابستان ها و هنگام مرخصی و تعطیلی مدارس در عمله زندگی می کرد،تا دوره بازنشستگی در آبادان زندگی و سپس به شوش برگشته و در منطقه آخراسفالت سکنی گزید.استاد تا کلاس چهارم ابتدایی در آبادان درس خواند و سپس دوران ابتدایی را در تنها دبستان پسرانه آن زمان شوش یعنی آپادانا گذراند.
دوره متوسطه تا اخذ دیپلم را در تنها دبیرستان موجود آن زمان شوش،را طی کرد و به عنوان اولین دیپلم در تاریخ شوش جدید در رشته طبیعی(تجربی) فارغ التحصیل شد.دوره تربیت معلم یا فوق دیپلم را در رشته زبان انگلیسی در اهواز گذداند و به استخدام آموزش و پرورش در آمد.وی لیسانس خود را از دانشگاه جندی شاپور اهواز در رشته تکنولوژی آموزشی و لیسانس مکاتبه ای در رشته زبان انگلیسی را از تهران،اخذ نمود. کارشناسی ارشد در دانشگاه تربیت مدرس تهران و مدرک صلاحیت استادی را از همین دانشگاه اخذ و در دوره دکتری پذیرفته شد اما به دلیل علاقه به تدریس در دانشگاه به آن ادامه نداد.
استاد جعفر دیناروند 22 سال تدریس به عنوان استاد نیمه وقت و پاره وقت در دانشگاه آزاد اسلامی دزفول ، 6 سال در دانشگاه پیام نور شهرستان دزفول ، تدریس در مرکز تربیت معلم دزفول ، آموزش ضمن خدمت فرهنگیان و آموزش خانواده را در کارنامه ی خود دارد .
نامبرده در کلاس مدرک داوریزیر نظر کنفدراسیون فوتبال آسیا شرکت کرد و علی رغم درخواست مسئولین امر برای کسب مدرک بین المللی داوری فوتبال به خاطر علاقه ی شدید به تحصیل از این کار امتناع ورزید .
زندگی تحصیلی او در آن زمان برابر با رویداد انقلاب اسلامی بود که وی از فعالان و چهره ای شناخته شده در آن زمان بود که اوج این کوشش ها،فتح پاسگاه در بیست و دوم بهمن ۵۷ بود.
وی از نظر شخصیتی با ریاست خواهی میانه خوبی نداشت و علی رغم پیشنهادات فراوان و تنها به دلیل علاقه به تدریس، آن ها را نپذیرفت ولی مسئولیت اداره تربیت بدنی و دفتر عمران بخشداری و مسئول کمیته داوران فوتبال شوش را در مقاطعی پذیرفت.او در خاطرات خود از دوستانی یاد می کند که به شکلی مورد تحسین او قرار می گرفتند.
استاد جعفر دیناروند وقتی به معرفی دوستان خوب دلسوز خود اشاره کرد یادی از «استاد حسین ذبیح ، مرحوم محمدرضا شیرک ، علی رضا باقری ، حاج حمید سالمی ، زنده یاد ولی آبله رنگی ، زنده یاد جاسم حمزه »، برادرش «محمدرضا دیناروند» و در حال حاضر «عباس کرم الهی ، امید کرد و هوشنگ سالاری» نمود .و از دکتر عبدالناصر میرشکاک و دکتر محمد جوروند به عنوان دو چهره ی سرشماس در استان خوزستان که از شاگردان خوب آن زمان بوده اند به نیکی یاد کرد .
وی در تالیفات خویش موفق عمل کرده و تا امروز آثار زیر را منتشر نموده است :
بزرگان شوش
اصول و فلسفه تعلیم و تربیت
داستان های تربیتی
تربیت در عاشورا
آموزش و پرورش شوش در گذر تاریخ
ورزش شوش از آغاز
شوش شناسی
قوم شناسی شوش(لر شناسی)
مقالات متعدد در مجلات علمی و نیز در دو پایگاه خبری ایران انا و شوش نیوز از جمله فعالیت های اوست.
وی دو کتاب «قوم شناسی شوش(دزفولی شناسی) و خلاهای انسانی» را در نوبت چاپ داردو کتاب های «تهاجم،حسرت،گناهکاران و بی گناهان،نظریات تربیتی،پرده های دریده و درد بی درمان» را آماده انتشار نموده است.
از ویژگی های این شخصیت شوشی می توان به اخلاق مداری و نظم او اشاره نمود.علاقه مندی او به شوش به ویژه حضرت دانیال(ع)باعث گردید تا هم چنان در شوش زندگی کند.شاید بزرگ ترین دغدغه خاطر او بی کاری فرزندان تحصیل کرده او باشد که البته گلایه ای را هم مطرح نمی کند.او از وضعیت فعالیت های فرهنگی شوش چندان رضایتی ندارد و مشکلات شهر شوش را در عدم توسعه ی فرهنگی به خصوص در فرهنگ عمومی می داند و راه حل آن را میدان دادن و انتقال مسئولیت ها به متخصصین بومی شوش برمی شمارد. وی نیروهای بومی شوش را گنجینه های گرانبهایی ذکر می کند که در دل خاک مدفون مصنوعی شده اند.
ایکاش در جلساتی عمومی،تخصصی و علمی،اجازه درد دل به فرهیختگان شوش داده شود تا تاریکی ها روشن شوند.دولتی ها نمی توانند یکه تاز و حلال مشکلات باشند.به مردم اعتماد کنند و میدان دهند.انقلاب ما مردمی بود و باید مردمی بماند.
