به قلم ـ عباس کرم الهی
سال1359 همان سالی است که بعثیون عراقی از هقت استان وارد خاک ایران شدند به فصد اینکه 7 روز خود را به تهران برسانند و انقلاب نوپا را ساقط نمایند .
نه نیرویی داشتیم ـ نه آمادگی ـ ارتش آشفته و سپاه هنوز تشکیل نشده بود ، حتی سیم خادار نداشتیم ؛ غلامعباس قلاوند در شلمچه رو در روی بعثیون می جنگید فرمانده کل سپاه خوزستان علی شمعخانی بود گه خبر می رسد بعثیون از مرز شوش وارد خاک ایران شده اند .
غلامعباس گه دلش برای شوش می تپد از برادر شمعخانی اجازه می گیرد تا به شوش برود ؛ اجازه داده می شود و قلاوند با یک قبضه آرپی جی و یک دوشکا که شمعخانی به او برای دفاع از شوش می دهد راهی شهرو دیار خود می شود . قلاوند به سپاه شوش آمده و موضوع را با فرمانده سپاه ناحیه ی شوش در میان می گذارد که به همراه 11 پاسدار و جمعی از عشایر غیور عرب به حوالی روستای دوار رفته و در همین روستا سنگری درست می کنند و برای جلوگیری از هجوم به شهرشوش برنامه ریزی می کنند .
از مرز تا چنانه که دشمن وارد خاک ایران شده بود به جز هوابرد شیراز کسی جلوددار آنها نبود تا اینکه به لب رودخانه کرخهه رسیدند ـ رودخانه ی کرخه در آن زمان خروشان و وحشی بود و پلی هم روی رودخانه وجود نداشت .
نیروهای اندک خودی به حضرت زهرا(س) متوسل می شوند و به پیشنهاد سردار شهید صفر احمدی همه پلاک ها را از گردن خارج نموده و زیر درختی زیر خاک می گذارند که اگر بعثیون از رودخانه عبور کردند و همه شهید شدند گمنام بمانند . شهیده فرحه دبات هم در روستای دبات برای این رزمندگان نان می پخت .
وقتی که به دستور قلاوند حماسه شذوع می شود و چندتا از تانک ها توسط همین قلاوند منهدم می گردد ـ اسلحه ی یکی از رزمندگان گیر می کند و تا قلاوند آن اسلحه را دوباره مسلح می کند تیر دوشکا بر روی یکی از تانک ها به کمر قلاوند اصابت می کند و قطع نخاع می گردد شهید صفر احمدی هم مجروح شده اما با همان حالت آرپی جی را به دست گرفته و دو تا تانک منهدم می کند .
دشمن ترسیده و به ارتفاعات کنونی عملیات فتح المبین عقب نشینی می کند و در نتیجه شوش به دست بعثیون نمی اقتد ، حال اگر موافق باشید 8 مهر 59 به عنوان روز مقاومت و پایداری شوش نامگذاری شود چون نه ساختگی است و نه عملیاتی آن را تحت الشعاع قرار می دهد .
عملیات فتح‌المبین عملیات نظامی گسترده نیروهای مسلح ایران، علیه نیروهای مسلح عراق، در خلال جنگ ایران و عراق بود، که در فروردین ۱۳۶۱ با تلفات بالای انسانی، پس از ۷ روز نبرد سنگین و با پیروزی قاطع نیروهای ایرانی و عقب‌نشینی نیروهای عراق از سرزمین‌های اشغال‌شده، به پایان رسید .
شایان ذکر است نمایشنامه حماسه ی 8 مهر 59 به قلم اینجانب و با استفاده از خاطرات غلامعباس قلاوند نوشته و اجرای عمومی شد
