تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
کودکان ممکن است به روش‌های مختلفی نسبت به «استرس» واکنش نشان بدهند، مثلاً بیشتربه 
والدین بچسبند، مضطرب و گوشه‌گیر و یا عصبانی و آشفته شوند و حتی دچار شب ادراری گردند .
به واکنش‌های کودکتان به گونه‌ای حامیانه پاسخ دهید، به نگرانی‌های‌شان گوش دهید و تا می‌توانید «عشق و توجه» بیشتری نثارشان کنید. کودکان در شرایط سخت به عشق و توجه بزرگترها نیاز دارند. بنابراین تا می‌توانید به آنها توجه کنید و برایشان وقت بگذارید. به خاطر بسپارید که به حرف‌های کودکتان گوش کنید، با مهربانی با آنها صحبت کنید و به آنها اطمینان خاطر دهید. حتی‌المقدور فرصت بازی کردن با کودکان و آرامش آنها را فراهم کنید.
سعی کنید که کودکان خود را به خود نزدیک کنید و تا حد امکان از جدا کردن آنها اکیدا خودداری کنید. چنانچه به دلایل مختلف به عنوان مثال «بستری شدن در بیمارستان» مجبور به جدایی شدید، مرتب با کودکتان از طریق پیام تصویری در فضای مجازی با کودکان خود تماس داشته باشید و همچنان به آنها اطمینان دهید که همه چیز مرتب است.
تا حد ممکن برنامه‌های روزمره و منظم کودکتان را ادامه دهید، و یا برنامه‌های جدید در محیط‌های جدید برایش بریزید، مثلاً یک فعالیت آموزشی جدید به جای حضور در مهد کودک و یا دبستان و زمانی برای بازی کردن و آرامش آنها در نظر بگیرید که خلا عدم حضور در مهد کودک را احساس نکنند .برای آنها بازی های کودکانه ی ایرانی که بتواند در تلویزیون و یا اینترنت بازی کند را فراهم نمایید .
واقعیت‌ها را درمورد اتفاقات اخیر بگویید و با کلماتی که برای سنِ کودکتان قابل درک باشد برایش توضیح بدهید که چه اتفاقی افتاده و اطلاعات واضحی درباره ی راه‌های کاهش خطر ابتلا به کرونا ویروس را به او بدهید.
همچنین با روشی اطمینان‌بخش اطلاعاتی راجع به آنچه می‌تواند اتفاق بیفتد به کودکتان بدهید مثلاً «اگر یکی از اعضای خانواده یا خود کودک احساس کنند که حالشان خوب نیست و مجبور شوند برای مدتی به بیمارستان بروند تا دکترها کمک کنند که حالشان بهتر شود.» چنان به او روحیه بدهید که احساس کند رفتن به بیمارستان برای مداوای اوست نه این که استرس او را بیشتر کنید .
بسیاری از خانواده ها بدون توجه به حضور کودکان اخبار اضطراب آوری همچون «درگیری ها، جنگ ها، سیل، زلزله و آلودگی هوا» را مشاهده و تفسیر می کنند بدون این که آگاهی در مورد ضرورت حفظ سلامت روانی کودکان در زمان بحران های اجتماعی و طبیعی داشته باشند.
اما در مورد «کرونا ویروس» که گویی در روزهای پایانی سال قدرت خود را در مقایسه با سایر حوادث هولناک سال جاری می خواهد به رخ جهانیان بکشد آن چنان همه را درگیر خود کرده است که این روزها شاهد جملاتی از این دست که «استرس کرونا کشنده تر از خود کرونا شده مواجه هستیم »و در رسانه ها نیز به جد جزییات را پیگیری می کنیم و در آن چنان هاله ای از نگرانی به سر می بریم که ممکن است از حال کودکان غافل شویم و اگر غافل هم نباشیم با نگرانی بیش از حد خود توان برخورد مناسبی از خود نشان ندهیم.
بهتر است والدین زمان بیشتری را با کودکان خود بگذرانند با توجه به سن آنها، در منزل آنها را با بازی هایی سرگرم کنند و تمرین هایی همچون تنفس عمیق و آرام سازی را با آنها داشته باشند. از کودک خود بخواهید نگرانی های خود را یا به صورت قصه تعریف کند و یا این که آن را نقاشی کند، خط خطی کند، روی آن آب بپاشد و در نهایت اگر دوست داشت آن نقاشی که با آن در واقع نگرانی خود را ترسیم کرده است، پاره کند.
علایمی همچون افزایش «ضربان قلب، دل درد و حالت تهوع، خستگی، احساس ضعف، بیخوابی، پرخاشگری، ترس از جدایِی، ترس از دست دادن والدین و شب ادراری » از ویژگی های اضطراب در کودکان است که اگر به موقع درمان نشود تا بزرگسالی می تواند منجر به اختلالات رفتاری و عاطفی در آنها شود.
