به قلم ـ استاد جعفر دیناروند
در برابر هر عملی منتظر عکس العمل باید بود.این اصلی در روابط میان انسان هاست.ریشه و اساس عکس العمل ها ارتباط مستقیم با عملی دارد که انجام می گیرد.فریاد نیز یک عمل محسوب می شود.
گرچه بسیاری بر این باورند که فریاد خود یک عکس العمل در برابر انواعی از اعمال است اما تولید آن فقط عکس العمل به حساب نمی آید.
عملی برای بیداری و هوشیاری است.این مهم کاملا قابل قبول است که نگاشتن فریاد به عنوان یک عکس العمل تولیدی از اعمال غیر انسانی است اما هدف اصلی آن ایجاد عکس العمل ها در درون جامعه ی انسانی است.در واقع زاویه ی دید نسبت به فریاد ایجاد عکس العمل هایی است که نشان دهنده ی رشد و تعالی است.گرچه ممکن است نوعی مقاومت نیز ایجاد شود که آن نیز عکس العمل است اما نوعی که مورد رضایت نیست.
عکس العمل در این راه همان بیداری است.برای این منظور فقط دو نوع عکس العمل قابل توصیف است.اول عکس العملی که نشان دهنده ی خردورزی و بیداری مردم است و دوم عکس العملی که سکوت یا عدم درک را نشان می دهد.ممکن است این تصور ایجاد شود که عکس العمل فقط بیداری است و غیر از آن چیز دیگری نیست اما باید گفت که چون فریاد یک عمل محسوب می شود بنابراین بی تفاوتی در برابر آن نیز یک عکس العمل محسوب می گردد.
در هر صورت عکس العمل و فریاد دارای روابطی علمی هستند.از هر نظر که ایجاد شوند قابل بررسی هستند.گرچه هدف اصلی ،بیداری و خردمندی است اما همیشه این چنین نمی شود.خواب ماندن و ترجیح دادن آن بر بیداری همیشه بوده و خواهد بود . حتی مخالفت شدید با نوع فریاد نیز می تواند ایجاد کننده ی نوعی توقف باشد.
عمل در برابر عکس العمل اساسی برای بررسی هاست.فریاد با هر شکلی که باشد نوعی عکس العمل را انتظار دارد.در کودک ،عکس العمل ،حرکت مادر برای سیر کردن فرزند است.در فریاد ناشی از ترس نیز کمک طلبی اساسی برای رفع می شود.این ها انواعی از فریادها هستند اما هرگز مورد تکمیل نمی باشند.هدف اصلی در فریاد رشدی است که مردم را به تعالی انسانی می رساند.
فریاد در اصل خردورزی است بنابراین عکس العمل خردمندی را به دنبال خواهد داشت.جامعه ی انسانی در این راه اساس فریاد خواهد بود.حرکت دهی مردم برای رسیدن به پیشرفت و توسعه ی انسانی همانی است که عکس العمل اصلی نامیده می شود.بیداری و حرکت به سمتی که ما آن را رشد جوهره و قابلیت های آدمی می نامیم.خوب گوش دادن و تابع شدن فقط نوعی پیروی کورکورانه است.
فریاد می تواند عملی برای عکس العمل اصلی باشد.هدف پیامبران و مصلحان اجتماعی نیز همین بوده و هست.انواعی از انقلاب های دنیا را انسان ها ایجاد کرده اند.آدم هایی که دارای شعور و درکی ویژه بوده و توانستند فهم و درکی بالاتر از سایر افراد داشته باشند.بیداری برای شناخت انواعی از رفتارهای ضد انسانی،فهم برای شناخت اشکالی از کردارهای ضد انسانی،پی بردن به اشکالی از ظلم ها و ستم ها و در نهایت دانشی که توانست بیداری و تحلیل های درست را در جامعه ایجاد کند.
شناخت در ابعاد مختلف ،عکس العملی ابتدایی برای حرکت های بعدی است.فریاد بدون عکس العمل نوعی عدم توفیق توصیف می شود.تفسیری که کاملا منطقی است.فریاد باید عکس العمل های علمی ایجاد کند و در غیر این صورت ناتوفیقی است.
عکس العمل در برابر عمل فریاد دارای چند مرحله است.این را فریاد زن انتظار دارد و اصولا فعالیت خویش را بر آن متمرکز می کند.اول اینکه توجهی را جلب کند.معنای این انتظار این است که افراد جامعه صدای فریاد را بشنوند و از آن گذر نکنند.
در مرحله ی دوم معنا و مفهوم آن را درک کنند.این فریاد چه معنایی دارد؟در مرحله ی سوم تفکر ایجاد کنند که به چه منظور فریاد تولید شده است و در مرحله ی بعدی فهم و درک از وضعیت است که همان اساس برای فریاد می باشد.
بنابراین بیداری ایجاد شده و اعمال بعدی مورد انتظار قرار می گیرد.عکس العملی که بدین شکل ترسیم شود همان حرکت دهندگی برای رفع موانعی می شود که ضد جوهره ی آدمی است.عکس العمل باید ایجاد حرکت کند که در غیر این صورت رکودی در تغییرات خواهد بود.فهم و درک ،اصلی ترین عکس العملی است که در فریاد مورد انتظار است.
اگر فریاد به عنوان یک عمل مطرح می شود آغازگر فعالیت هایی می شود که نتیجه ی تلاش های متفکران و اندیشمندان است.اگر شروع برای انواعی از مشکلات است بنابراین عکس العمل هم نوعی تکمیل در فریاد سازی است.این بدان معناست که عکس العمل مرحله ای در انتظارات فریاد زنان است.
این مهم باید یادآوری شود که عکس العمل در فریاد هرگز به معنای اتمام کار نیست زیرا اگر این چنین می بود هیچ تغییری حاصل نمی شود.هدف اصلی در عکس العمل باید رشددهندگی جامعه باشد.تغییر یا تکامل بعد از عکس العمل ها خواهد بود.بسیاری از مردم با این تصور که فهم را ایجاد کرده اند دست از فعالیت می کشند در صورتی که این چنین برداشتی تنها نشان دهنده ی ناقصی فعالیت فریاد زنی است.عکس العمل نشان دهنده ی تاثیر فریاد بر جامعه است و هرگز به معنای اتمام کار نیست.
