به قلم ـ استاد جعفر دیناروند
گرداب دارای ورودی معین است.داخل شدن در دایره ای که می چرخاند و خود نیز می چرخد.در این میان نکته ای جالب قابل بررسی است و آن اینکه گرداب کسی را دعوت نمی کند.
در مسیری معین قرار دارد.این گرداب نیست که به سمت آدمی می رود بلکه این آدمی است که خود در آن فرو می رود و داخل شدن را خود رقم می زند.
در واقع می توان گفت که به علت جهالت آدمی و عدم آگاهی اوست که وارد گرداب می شود.گرداب هیچ فراخوانی از انسان انجام نمی دهد.این آگاهی آدمی است که باعث عدم ورود و نیز جهالت است که ورود را رقم می زند.پس آدمی نقش مستقیم دارد.ورود یا عدم آن؟
شاید در دنیای واقعی و در میان دریا ها گرداب و کشتی معنایی خاص داشته باشند.مطالعه ی محل های وجودی می تواند راه را معین کند.عدم ورود در مسیر و جهت یابی برای گرفتار نشدن اصلی متفکرانه و اندیشمندانه خواهد بود.در انواع دریا های بزرگ و کوچک این واقعیت قابل درک است.
شوش در شاوور خود گرداب ها داشته و دارد.گرچه امروز شنای در رودخانه ی شاوور تقریبا از بین رفته است و یا کرخه آن جایگاه سابق خود را دارا نیست تا این خظر جدی گرفته شود اما در جامعه ی شوش این تازه اول کار است.گرداب های متعدد و رو به افزایش کاملا معین هستند.
ورود به گرداب شوش هم برای خود داستان ها دارد.بعضی ناخودآگاه در آن وارد می شوند و چنان می چرخند که سرعت آن باعث لذت آن ها می شود.خروج ها خواسته ای منطقی به نظر نمی رسد بنابراین می مانند تا از بین روند.برای این نوع افراد نمی توان کاری انجام داد.جهالت اساس ورود محسوب می شود.
ورود دومی هم وجود دارد و آن افرادی است که می دانند و وارد می شوند.شاید تعجب آمیز باشد.مگر لذتی در آن موجود است؟ باید گفت آری.همان لذتی که ما در زمان بچگی در گرداب های شاور می یافتیم.این ها خود گرداب سازند.در واقع نوعی تصنع نگری برای ورود و همراه نمودن دیگران برای لذت بردن های کاذب است.
این ها، دانایان جاهل سازند.انواعی از مشکلات اجتماعی را می سازند تا دیگران در آن ها غرق شوند.شاید مثال های متعددی را بتوان ساخت اما فرهنگ یکی از رکن های اساسی برای این گرداب سازی است.ورود در این گرداب بدون تعصب گرایی امکان پذیر نیست.نیاز به تسلط بر این گرداب باید مبنایی داشته باشد.
در واقع می توان این نوع ورود را دعوتی نامید.جبر در پذیرش هایی که فقط شکل و شمایل انسانی دارند.اینکه من ژنی برتر دارم.اینکه باید از ارزش های کاذب دفاع کرد.اینکه تفنگ به دست گرفت و کشت.این ها گرداب ها هستند.کشتن که حاصل شد ورود قطعی می شود.
در این گرداب مواردی نیز باید حذف شوند.شاید مثالی لازم آید.اگر گرداب موثر نشود و خروج از آن سریع باشد آگاهی بعد از خروج می تواند اساس آن را نابود کند.پس ورودی باید باشد که وسایل آن آماده گردند.همانطور که صخره هایی محکم باید در مسیر حرکت آب وجود داشته باشند تا چرخیدن را ایجاد کند در جامعه نیز این چنین است.در شوش بسیاری از موارد باید حذف شوند تا گرداب به حیات خود ادامه دهد.
ورود به گرداب شوش بدون مطالعه امکان پذیر نیست.انواعی از مشکلات ایجاد شوند.تبدیل به مسائل شوند.درون انسان ها را تحریک کنند.انواعی از توانایی های منفی را رشد دهند تا سرانجام صخره ها محکم بنا شوند . در آن زمان است که شدت حرکت گرداب هم بیشتر می شود.شوش در این زمینه بسیار موفق عمل کرده است.موفقیتی رو به سقوط که دیگران خواستار آن هستند.
بسیاری از دانایان شوش با کمال تاسف در درون این گرداب مانده اند.متفکرانی که در مکان هایی دیگر طلای نابند و در شوش سکه ای بی ارزش محسوب می شوند.تا حرکتی رو به رشد ایجاد می شود حسادت ها را دست کاری می کنند.گاه این گرداب چنان شدت می گیرد که شادی وصف ناپذیری را ایجاد می کند.
شوش در دو شکل ورود به گرداب و گرداب ورود دارای موضوع است.اینکه بسیاری خود وارد گرداب ها می شوند تا لذت برند.همانند دوران بچگی ما و البته نوعی جهالت و عدم رشد دوران کودکی و دیگری گرداب ورود و آن وارد شدن در مباحثی است که خود گرداب سازند.
بچرخ تا بچرخیم است.انواعی از انسان هایی که ارزش مسئولیت ها را ندارند و می دانند که ندارند اما خود را وارد در گرداب ها می کنند تا دیگران ندانند و جاهل بمانند.اگر دانشمندی در شوش یافته شد چنان کنند که دیگران حذف نمایند.خود را نشان ندهند و خویشتن را بی اطلاع جای دهند.این گرداب شوش است که ما آن را مصنوعی می دانیم.تفکر در گرداب سازی موضوعی عمدی و قصدی است.باید هوشیار بود.
