به قلم ـ عباس کرم الهی
با تشکر از مدیر انجمن توانجویان امید شهرستان شوش که در روزهای اول یک دستگاه ویلچر خریداری نمود اما به خاطر پستی و بلندی کوچه ی محل سکونتمان از شاسی شکسته شد که دیگر قابل به تعمیر نبود لذا مجبور شدم به صورت اقساط یک دستگاه دیگر خریداری نمایم و خوشبختانه بعد از مدتی با استفاده از عصا چون قادر به راه رفتن بودم ؛ ویلچر را به انجمن توانجویان اهداکردم .
اما از شانس بد ما ایست مغزی کرده و سمت چپم فلج شد و دوباره نیاز به ویلچر پیدا کردم ؛ تا کنون به رسم امانت یک دستگاه در اختیارم داشته بودند که صاحب اصلی آن نیاز به ویلچر دارد و لذا من بدون ویلچر مانده ام ؛ قسطی هم دیگر نمی دهند ؛ باید به صورت نقدی خریداری کنم که قیمتش روز به روز گرانتر می شودو برای رفتن به جای حتما باید از ویلچر استفاده کنم ؛پیشکسوت رسانه که تمام وقتش به صورت رایگان در اختیار دستگاه بود الان خانه نشین شدم و تنها سرگرمی اش تلویزیون می باشد .
یادش بخیر مهندس رضا نجاتی فرماندار سابق شوش وقتی که دوربینم را دزدیدند از همه مسئولین هزینه ی دوربین را جمع کرد و کمتر از یک هفته یک دستگاه دوربین را به من هدیه داد.. این خاطره هیچوقت از ذهنم پاک نمی شود .
