به قلم ـ عباس کرم الهی
یکی از بزرگان می گفت ؛ وقتی که صبح از خواب بیدار می شویم ، ابتدا دست ها و صورت خود را با آب و صابون می شوییم ، نگاهی به آینه می کرده و موها را شانه زده ، لباس خود را با اودکلن یا عطر خوشبو می کنیم ، واکسی به کفش ها زده و بعد از خانه بیرون می رویم ،آیا به این اندازه به فکر زیبایی شهرمان هستیم؟
ابتدا مختصری به شاخصه ها و مؤلفه ها شهرستان شوش به عنوان نیمه ی پر لیوان اشاره می کنم و بعد صرفا فقط به یکی از معضلات شهرم که هم دغدغه ی مسئولین شده و هم مردم اشاره می کنم .
شهرستان شوش با وجود آستان مقدس حضرت دانیال نبی(ع) ، آستان مقدس دعبل خزایی و امام زاده عبدالله بن علی ، قدم گاه امام حسن مجتبی(ع) «شچاخ» ، امام زاده قاسم بن عباس بن امام موسی کاظم (ع) معروف به تاج العارفین ، غیب ابن علی ، قدم گاه امام رضا(ع) ، بقعه عباس بن علی (ع) در هفت تپه ، بقعه ی پیر عباس(گلزار) و .... لقب پنجمین شهر مذهبی ایران بعد از شهرستان های « مشهد ـ قم ـ شیراز و شهر ری » و سیزدهمین شهر مذهبی جهان را به خود اختصاص داده و قلب تاریخی ایران است؛ پایتخت نخستین تمدن ایران زمین در 7 هزار سال پیش که تا قرن ها پس از آن هم جایگاه مهم خود را از دست نداد و هنوز هم مسکونی باقی ماندها ست؛ شهری که بی شک یکی از دیدنی ترین و غنی ترین ذخایر تاریخی این سرزمین زیبا است. گرچه در سال های بسیار دور، باستان شناسان فرانسوی، گنجینه های باستانی شوش را با خود به «موزه «لوور» بردند و برای همیشه حسرت به دل مردم ایران نشاندند؛ با این حال هنوز هم می توان شکوه باستانی این شهر را در جای جای آن تماشا کرد؛ از تپه ی آکروپُل گرفته تا زیگورات چغازنبیل و از کاخ آپادانای داریوش تا بقایای شهر پانزدهم و مسجد دوران اسلامی و به گفته برخی پژوهشگران، شوش، قدیمی ترین شهر و بلاد معلومه ی جهان است و هم چنان تمدن عظیم ایرانیان را بر تن دارد.
از نظر حاصل خیر و آب های فراوان به طلای سبز ایران معروف است و با بالاترین تناژ « ذرت ـ گندم و نیشکر » به قطبی در کشور و استان خوزستان تبدیل شده است .
از نظرتأسیسات صنعتی با وجود « شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه ـ گروه صنایع کاغذپارس ، خوراک دام ـ طرح نیشکر میان آب ، حریر خوزستان ، شهرک صنعتی ، شرکت تولیدی پاک چوب ، شرکت قند و تصفیه ی شکر ـ شرکت پاستوریزه ی شیر پگاه خوزستان و ... » بعد از شهرستان های اهواز ـ ماهشهر ، آبادان ، بندرامام خمینی و خرمشهر ؛ ششمین شهرستان صنعتی استان خوزستان به شمار می آید .
و از نظر جنگ و ایثارگری ها و پایمردی ها با وجود این که عملیات ها « 25 فروردین ـ فتح المبین ، والفجر مقدماتی و والفجر یک در جبهه ی شوش برگزار شده و دو زیارتگاه شهداء یعنی یادمان شهدای فتح المبین و یادمان شهدای فکه را در خود جا داده است ؛ لقب شهر شهیدان گمنام را به خود اختصاص داده و یکی از مهمترین شهرستان های دفاع مقدس در ایران و استان خوزستان است که هر ساله راهیان نور به این دیار می آیند .
و بالاخره از نظر منابع طبیعی و گردشگری در دل خود دو پناهگاه حیات وحش دز و کرخه را در خود جای داده و زیستگاه و پرورش دهنده ی گوزن زرد می باشد .
اما این شهرستان که به مرکزیت شهری به همین نام این همه شاخصه و مؤلفه ی ارزشمند و استراتژیک را در خود دارد ، متأسفانه چهره ای زیبا ندارد ، معمولا در این شهر آستان مقدس دعبل خزایی به عنوان مرکز شهر و آستان مقدس دانیال نبی(ع) به عنوان قلب شهر شوش بیش از سایر نقاط چهره ی نازیبا به خود گرفته اند .
خیابان های ضلع شمالی و جنوبی حرم دانیال نبی(ع) :
مسئولین طراز اول نظام مقدس جمهوری اسلامی ، سفیران کشورهای خارجی ، جهانگردان و گردشگران خارجی و ایرانی ، راهیان نور ، زائرین نجف ایران و حتی شهروندان شوشی هر وقت که می خواهند به زیارت تنها پیامبر خدا در این زمین بروند ، چشمشان به خیابان های اطراف این حرم مطهر می افتد و به جای این که شاهد منظری زیبا و با نظم باشند ، متأسفانه وضعیت اسفباری را نظاره گر می شوند ، امروز یک شنبه 3 بهمن 1395 ساعت 13 که در واقع در خلوت ترین ساعت به این خیابان ها رفتم ، عابرین پیاده برای تردد با مشکل مواجه شدند .
در تصویر زیر همانگونه که میبینید این بانوی محجه برای رد شدن از این خیابان مجبور می شود به صورت مارپیچ از بین کوره راهی که به لطف مغازه داران خالی مانده است مسیر را پیموده و خارج شود .
دستفروشان گاری دار از دو سمت خیابان ضلع شمالی و مغازه داران که وسایل خود را از مغازه ها خارج نموده و در پیاده رو گذاشته اند از وسط خیابان مردم را در عذاب فرو برده اند ، در نظر بگیرید که چند روز دیگر جشن های سالروز پیروزی انقلاب اسلامی در دهه ی مبارک فجر و حدود یک ماه بعد تعطیلات نوروزی از راه می رسد و این خیابان ها مملو از جمعیت شده و عده ای فرصت طلب هم مزاحمت برای نوامیس مردم ایجاد می کنند .
پل عابر پیاده هم که مردم را به طرف سرویس های بهداشتی آستانه هدایت می کند از هر دو طرف توسط دستفروشان سد معبر شده و مردم را برای تردد دچار مشکل می کند .
در خیابان شهید رجایی (خیابانی ضلع شرقی آستان مقدس دعبل خزایی ) از جلوی داروخانه ی شبانه روزی امام رضا(ع) تا داروخانه ی ابن سینا وضعیتی بهتر از خیابان شمالی حرم دانیال نبی(ع) را ندارد ، از عروسک فروشی و باقلا فروشی گرفته تا لوازم خانگی و میوه فروشی دقیقا روی جاده را مسدود کرده اند و با توجه به این که خیابان شهید رجایی بیشترین بار ترافیکی شهر را تحمل می کند ، در شأن این مکان مقدس نیست که چهره ای نازیبایی را داشته باشد .
به راستی وظیفه ی کیست که این نابسامانی را از بین ببرد ؟ شهرداری ؟ شورای شهر ؟ اداره ی صنعت ، معدن و تجارت ؟ اناق اصناف ؟ نیروی انتظامی ؟ یا .... به نظر من شورای ترافیک شهرستان شوش که این دستگاه ها عضو آن هستند می بایست دست در دست هم گذاشته و در سال اقصادی مقاومتی ، اقدام و عمل ، انقلابی عملیات زیبا سازی این مناطق را از هم اکنون آغاز نمایند که اگر چنین شود و راهیان نور ، مسافران نوروزی و گردشگران برای اولین بار شاهد منظری زیبا باشد سال بعد آمار آنها در این شهرستان دو برابر خواهد شد .
