به قلم: رضا کرمی
شهر شوش هرچند در تاریخ قدمتی دیرینه دارد و جزو اولین تمدن های بشری شناخته می شود ولی از لحاظ تقسیمات جغرافیایی و تمدن نوین، شهری نو و تازه متولد شده محسوب می گردد.
شهری که ساختار اولیه ی آن از مهاجرت عده ای از ساکنان « شهر دزفول و مهاجرت اقوام لر ، بختیاری ، عرب و .... » از اطراف شکل گرفته است . همین بافت قومیتی در شهر نوعی تفکیک ظاهری به وجود آورده است که سایه ی سنگین آن در بعضی موارد برای شهر گران تمام شده است .
نکته ای که در این میان عجیب و تاسف بار جلوه می کند این است که این اختلاف ظاهری اغلب در زمانهایی به ظهور می رسد که پای یک رقابت انتخاباتی و اجتماعی در میان باشد اختلافی که با توجه به زمان بروزش به نظر می رسد بیش از همه یک سواستفاده اجتماعی و اجماع ظاهری برای یک نیت خاص باشد تا یک همگرایی فکری....
الغرض ...
آثار این نوع اجماع قومیتی به قدری برای شوش گران تمام شده است که می توان گفت ریشه ی بسیاری از مشکلات شهر ازآن آب می خورد .بیرق قومیت گرایی و فراخوانی افراد شهر زیر سلیقه ای خاص معمولا توسط افرادی برافراشته می شود که به دلیل فقر فکری و ناتوانی در ارایه برنامه های مدون دست به دامان قشری از جامعه هستند که به دلیل تعصبات عشیره ای و قومی هنوز وابستگی های سنتی خود را حفظ کرده و در نتیجه از لحاظ تعداد آرا قابل توجه می باشند.
در حقیقت عرق خانوادگی و قومی افراد که به عنوان یک پشتوانه ی تاریخی محسوب شده و واجد خاطرات ازلی آنهاست دستاویز افرادی قرار می گیرد که می خواهند جاده ی موفقییت خود را صاف کنند حتا به قیمت له کردن شعور و شرافت اجتماعی یک شهر....
در این میان تا کنون از دست قشر تحصیل کرده و اهل اندیشه این اقوام نیز کاری ساخته نبوده است آن هم به دلیل جوان بودن قشر فرهنگی شهر و عدم تجربه ی کافی برای جریان سازی علیه باندهای مخرب قومیت گرا ، این گونه بوده است که سنگ بنای قومیت گرایی در این شهر بنا شد ه و زمینه ساز سواستفاده ای شده است که آثار مخرب آن تا سالها قابل جبران نخواهد بود.
روشن است کسی که با توجه به تفکرات قومی و شعارهای نژادی بخواهدبر کرسی نمایندگی بنشیند باید انتظاراتی خاص را نیز را برآورده کند و نتیجه ی چنین اقدام هولناکی از دست رفتن بسیاری از فرصت های فرهنگی و اجتماعی و تبدیل شهر به بنگاهی معاملاتی خواهد بود تا مدینه ای فاضله.
جالب این است که در شهر شوش قومیت ها در دایراه ی خارج از رقابت های انتخاباتی و کرسی ها و مناصب دولتی در دنیایی مسالمت آمیز و دوستانه زندگی می کنند و اغلب چنان پیوندهای اجتماعی و دوستی در بین آنها محکم است که تفکیک قومیتی قایل شدن بین آنها بسیار سخت میشود .
القصه...
بر ماست که از این پس با فریاد دوستی و همدلی سایه ی شوم تفکیک های قومی را از سر این شهر برداریم و امکان سواستفاده از مردم زلال اندیش را به کسی ندهیم .و یادمان نرود که تنها با اتحاد وهمدلی است که می توان به یک ریسمان واحد چنگ زد و شهر را از مرداب تعصبات جاهلانه نجات داد . و بی شک همین اتحاد و دوستی است که زمینه ساز زایش اشتراکات فکری می شود و زمینه را برای ظهور بسترهای فرهنگی فراهم می کند و در آخر آن چه باعث تعالی و میزانی برای برتری افراد خواهد شد تقوا و اندیشه خواهد بود و نه وابستگی به قوم و عشیره ای خاص.
