عباس کرم الهی
در پایگاه خبری تحلیلی ایران انا استاد جعفر دیناروند نقدی بر انجمن روزنامه نگاران نموده ، که با ادای احترام خاص به ایشان ، بر خود لازم می دانم که از حقانیت انجمن روزنامه نگاران و هیئت مدیره ی این انجمن دفاع کنم .
ابتدا باید بگویم که هیچ وقت من و همکاران مدعی نبوده ایم که ایده آل عمل کرده ایم و بی عیب و نقص بوده ایم ، نه من و نه همکارانم و نه هیچ فردی نمی تواند در هر دستگاه ، انجمن و یا کانونی مدعی آن باشد که کامل است و بی عیب و نقص ، چون کامل و بی عیب فقط خداست .
انجمن روزنامه نگاران در دوره ی دهم با دست خالی کارهایی انجمن داده که در برخی از موارد شخص استاد جعفر دیناروند گفته است که این برنامه های در سطح بالاتری از شهرستان شوش برگزار شده اند و برخی هم ایرادهایی داشته اند .
جوابیه ی من در گام اول به بخشی از نقد این استاد نسبت به خودبینی هیئت مدیره ی انجمن روزنامه نگاران و یا بنده است و دلیل این نقد هم به خاطر تجلیل دو دستگاه یعنی شهرداری فتح المبین و نیروی انتظامی شهرستان شوش است و آن هم چون دعوت نامه ارسال شده بود ( که انجمن روزنامه نگاران هیچ نقشی در این دعوت نامه نداشته است ) وقتی به شهر فتح المبین رفتم از یکی دو نفر از اعضای شورای شهر سراغ خبرنگاری بومی آنها یعنی عارف شریفی را گرفتم که گفتند از قلم افتاده ، در آنجا من دعوت شده بودم و نمی توانستم سایر عزیزان را بدون دعوت با خود ببرم ، چون به اندازه ی مدعوین خود که هشت نفر بودند لوح تقدیر تهیه کرده بودند و حکایت نیروی انتظامی هم به همین رول بوده ؛ لذا ندانسته از استاد جعفر دیناروند که ما را متهم به خود بینی کرده متعجب هستم ، وقتی که مسابقات کشتی ساحلی کشور در شهرستان شوش برگزار شد قرار بر این بود که برای 10 نفر کارت ورود به میدان صادر شود ولی این کار انجام نشد و با توجه به این که برای خودم کارت صادر شده بود ، اما تا برای 10 نفر کارت صادر نشد خودم هم هیچگونه همکاری با مسابقات نداشتم ، آیا این خود بینی است ؟
ضمنا برای برگزاری نکوداشت روز خبرنگار وقتی که جلسه ای با فرماندار شوش برگزار شد در حضور استاد دیناروند و بقیه ی دوستانی که حضور داشتند ابتدا لیست30 نفره ای به روابط عمومی فرمانداریداده بودم ولی وقتی به انجمن روزنامه نگاران بازگشتم دریافت که می بایست نام 18 نفر را اضافه کنم اما وقتی که فرماندار به مسئول روابط عمومی اش گفته بود فقط از آن لیست 30 نفره تجلیل می شود ، تا موافقت فرماندار و مسئول روابط عمومی را برای تجلیل از 48 نفر نگرفتم آرام نشدم ، در صورتی نام خود در آن لیست 30 نفره موجود بود آیا این خودبینی یا خود بزرگ بینی است ؟
و اما در بخش دیگری گفته شده که من هرچه نقد می کنم متأسفانه هیچگونه توجهی به آنها نمی شود . خدمت این استاد با تجربه ی شهرستان شوش بگویم اولا نقد زمانی است که در اتاق فکر انجمن و در مجموع در محیط داخلی مطرح شود و در کنار آن راهکار هم داده شود و نه این که در جلساتی که خارج از محیط داخلی انجمن بوده و یک طرفه نقد نشده و اجازه ی دفاع هم داده نشده تا اذهان عمومی فکر کنند که ما هیچ کاری انجام نداده ایم .
جهت روشن شدن استادجعفر دیناروند ( که البته از قبل می داند ) بگویم که در تاریخ 23 شهریور 1387 در حالی که داشتم خبری از مزارع نیشکر که دچار سرمازدگی شدید شده بودند تهیه می کردم که متأسفانه یکماشین که آخر سر هم معلوم نبود چه نوع ماشینی و یا شخصی بوده ما را زد و فرار کرد و رفت ؛ مدتها در بیمارستان بستری بودم اما با آن حالا وقتی که « اقدس آل کثیر ـ حبیب علیمرادی ـ رقیه محامی ـ مریم محمدی ـ خدیجه آل کثیر و عباس سورای » هیئت مدیره را تشکیل داده بودند برای تمام برنامه ها تلفنی آنها را راهنمایی و هدایت کردم که خوشبختانه در سال 1388 بنا به صلاحدید مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ، انجمن روزنامه نگاران به عنوان انجمن نمونه و برتر استان خوزستان معرفی شد . و با توجه به این که روی ویلچر بودم و یا با عصا راه می رفتم و از هزینه شخصی خود با آژانس تردد می کردم هیچ وقت خودبینی یا خودبزرگ بینی در ذاتم نبوده و هیچ وقتی تقاضای شخصی از مسئول و یا دستگاهی برای خود نداشته و خوشبختانه تاکنون هم نداشته ام که اگر چنین بود از این امتیاز استفاده ( ببخشید سؤاستفاده می کردم و فرزندم که بیکار است را با رایزنی در شرکت و یا اداره ای مشغول به کار می کردم و یا این که در چندباری که در دهه ی 60 و 70 می خواستند یک امتیازاتی به من بدهند و در عوض قلمم را بخرند که اگر این کار را انجام می دادم شاید زندگی من دگرگون شده بود و در همین خانه ای که متولد شده ام و پنج بار تمام همسایه ها به نقاطی دیگر نقل مکان کرده بودند نمی ماندم و به زندگی خود می پرداختم ولی عشق به شهرم و سوگندی که خورده بودم قلمم را نفروختم ـ الان هم کدامیک از اعضای اتاق فکر و یا حتی حضرتعالی از نظر مادی مساعدتی به انجمن داشته اند ؟ وقتی که حتی برای رونق بخشیدن و بالا بردن سطح کیفی به انجمنی که از نظر اعتبارات مالی آهی ندارد که با ناله اش سودا کند ، حق عضویت هم پرداخت نمی شود ؛ به شخصه از حلقوم همسر و فرزندانم کشیده ام و برای تهیه ی بنر و جوایز بعضی از همایش ها به کار گرفته ام . آیا این خودبینی و خودبزرگ بینی است ؟
و اما در خصوص انتشارات مقالات شما استاد عالیقدر باید بگویم که هر وقت طی تماس تلفنی و به تقاضای خودتان بوده ، ما هم احترام گذاشته ایم و مقالات را به صورت هفتگی منعکس کرده ایم و هیچوقت بدون اجاره ی خودتان حتی یک مقاله هم در پایگاه خبری شوش نیوز و نه خبرگزاری منتشر نکرده ایم و از این به بعد هم باز نظر شما برایمان قابل احترام است و تا راضی نباشید مقاله ای منتشر نخواهد شد .
و اما حسن های استاد جعفر دیناروند را نباید نادیده گرفت وقتی که انجمن روزنامه نگاران در مراسم های مختلف از ایشان به عنوان سخنران دعوت نمود و یا وقتی که از وی ایده ای خواسته شد و یا برای تشکیل جهادگران خبر مشوق ما بود که دومین سفر همین سی ام مردا به یکی از روستاها تدارک دیده شده ، در واقع حرف های این استاد تقویت روحی برای ما بوده است .
ما از آنهایی نیستیم که خوبی ها را نادیده بگیرم ومطمئنم اگر به خاطر رفتن به دو مراسم تجلیل ما را متهم به خود بینی نموده بی شک فکر کرده است که انجمن روزنامه نگاران در این مراسم ها دخیل بوده است .
و در پایان برای کناره گیری از اتاق فکر و نپذیرفتن مسئولیت کارگروه تخصصی آسیب های اجتماعی انجمن روزنامه نگاران شخصاٌ مختارید ، چون تا کنون هم فی سبیل الله همکاری داشته اید و نه خرده ای بر شما در این خصوص وارد است و نه حقوق ما بر شما سنگینی داشته است که الان مخالفتی داشته باشم هر چند قلباً راضی به جدایی شماو هیچ یک از اصحاب خرد و اندیشه از پیکره ی انجمن روزنامه نگاران نبوده و نیستم . موفق و منصور باشید .
