تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
آئین نکوداشت زنده یاد «عبدالرضا لالوند» عضوشورای شهر شوش در دوره ی چهارم با محوریت«شب شعر» به همت انجمن شعر اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی و با همکاری شهرداری و شورای اسلامی شهر شوش در سالن اجتماعات شهید احمد حیاری برگزار شد .
به گزارش شوش نیوز ؛ رئیس اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان شوش ضمن عرض خیر مقدم به حاضرین در آئین و عرض تسلیت به خانواده ی زنده یاد « عبدالرضا لالوند » به خلقت انسان اشاره کرد و گفت : خداوند وقتی که تمام کائنات و جهان را آفرید ، به خویش آفرید نگفت اما وقتی که انسان را آفرید فرمود : ؛« وَ نَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ ـ از روح خودم در انسان دميدم » و به خود فرمود : «تبارک الله احسن الخالقين» ، برخی زنده اند ولی گویا مرده اند ، نه روحی نه اثری و نه نشانی و برخی در ظاهرمرده اند و در قید حیات نیستند ولی با ما زندگی می کنند ، « نامشان ، اثرشان ، نشانشان ، کردارشان و رفتارشان » همیشه در اجتماع هست و خواهد بود و به خاطر این است که می گویند انسان مخلوق عجیبی است .
وی افزود : خداوند خطاب به پیامبر اکرم(ص) می فرماید : « من عرف نفسه فقد عرف ربّه» ـ کسی که خودش را بشناسد ، خدای خود را می شناسد » ؛ یعنی اینقدر خلقت انسان پیچیده و عظیم است که مشروط شده به شناخت خداوند به شناخت خود انساناست . واقعا انسان چگونه زندگی می کند ، آیا ما زنده ایم ؟ امام علی(ع) می فرماید : « الناس نیام فاذا ماتوا انتبهو ـ مردم خوابند وقتی که می میرند بیدار می شوند » .
شریف احمدی در تکمیل سخنان خود اظهار داشت : هر انسانی شش عالم را باید پشت سر بگذارد ، چهارتا را پشت سر گذاشتیم ولی آیا اطلاعاتی از آنها داریم ؟ با قاطعیت می گویم خیر ، دومین عالم ما نه ماه زندگی کردن در رحم مادر است آیا این عالم را به یاد داریم ؟ در کنار قلب مادر زندگی کردیم و صدای قلب مادر را می شنیدیم ، خون مادر در رگ های ما بود ، تفکر ـ تصمیم گیری ، اراده و منش مادر هم زمان همراه ما بود ولی آیا ما اطلاعی داریم ؟ این عوالم را اصلا به یاد نداریم ، عالم چهارم دنیاست که بعد از متولد شدن وارد آن می شویم و تا روز مرگ در این دنیا زندگی می کنیم و فکر می کنیم که زنده ایم ، آیا واقعا زنده ایم ؟ خداوند انسان را آفرید که معرفت داشته باشد ، نتیجه ی خلقت معرفت است ، تأکید نکرد که زیاد نماز بخوانید و یا بیش از حد روزه بگیرید ولی تأکید می کند که انسان می بایست معرفت داشته باشد .
رئیس اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی هم چنین خاطر نشان نمود : فرزندی که به دنیا می آید در گوش چپش اقامه و در گوش راستش اذان را می خوانند ، عمر چقدر کوتاه است وقتی که می میرد نه اقامه ای و نه اذانی ، مستقیما الله اکبر یعنی اقامه و نمازش را هنگام ولادت برایش به جا آوردیم و این عمر زود گذشت که الان نیاز به اقامه و نماز نیست ، آیا ما در این دنیا فهمیدیم چه کاری را انجام دادیم و نباید انجام می دادیم و یا چه کاری را باید انجام می دادیم که رضایت خدا را جلب کنیم اما آن کارها را انجام ندادیم ؟ خیر ، وقتی که جسد را در قبر می گذاریم می گوییم « اِسْمَعْ اِفْهَمْ يا فُلانَ بْنَ فُلانٍ » باز هم به او می گوییم گویا این که در دنیا نبوده است ، گویا این که اینها را اصلا نشنیده است ولی باز هم یادآوری می کنیم و لذا « حرمت انسان از کعبه بالا تر است » و این فرموده ی خداست ؛ کعبه که بهترین و مقدس ترین جای کره ی زمین است که خداوند خانه ی خود را کعبه می داند حرمت انسان را از این مکان مقدس که قبله ی مسلمین است بیشتر می داند ولی آیا ما انسان ها که در دنیا زندگی می کنیم این حرمت ها را حفظ می کنیم ؟
وی در پایان عنوان نمود : ما این آئین را به یاد مردی برگزار کرده ایم گرچه ظاهرا در بین ما نیست ولی « کردار ـ گفتار ـ رفتار و منش پهلوانی اش» همیشه با ماست روحش شاد باد .
سپس مصطفی رحیم خانی مجری برنامه ، پس از سخنان دکتر کریمی گفت : به جرأت می گویم در طول هفت هزارسال قدمت شهرستان شوش به جز دو مراسم تجلیل که یکی برای چهره ی ماندگار کشتی شوش استاد غضنفر جودی و دومین همین آئین نکوداشت زنده یاد دعبدالرضا لالوند که توسط خودم و فقط خودم برگزار شده ، هیچ تجلیل دیگری در شهرستان شوش برگزارنشده است .
در ادامه مهندس زمانی شهردار شوش نیز به عنوان سخنران سوم این آئین به خاطره ای از خاطرات خود با زنده یاد عبدالرضا لالوند اشاره کرد و گفت : عبدالرضا لالوند به احترام گذاشتن معروف بود و کاری نداشت ک/ه طرف مقابلش یک فرد مسن و یا فرماندار است و یا این که یک نوجوان و ورزشکار باشد به همان اندازه که به بزرگان احترام می گذاشت به نوجوانان هم احترام می گذاشت و ارزش قائل می شد .
وی افزود : پنجم ابتدایی بودم و تعریفی نباشد شاگرد ممتاز کلاس بودم ، و یک نفر دیگر هم که با من رقابت داشت معلم هر دو نفر ما را که زرگ تر از بقیه بودیم را به خاطر این که دیگر دانش آموزان حساب دستشان بیاید تنبیع نمود و از کلاس بیرون کرد و با پا درمیای معلم دیگری به نام شرفی که از دزفول می آید دوستم شهید دنیاروند به کلاس برگشت و من به مدت سه روز در کلاس شرفی حاضر می شدم در این سه روز بی تاب بودم که واقعا بهانه ای پیدا کنم که به کلاس خودم برگردم هر چند که شرفی در جمع دانش آموزان کلاس خود گفت زمانی شاگرد ممتازی است و در کلاس من اختیار تام دارد اما ما اینها را چون بچه بودیم نمی فهمیدیم ؛ سه روز گذشت و من میز اول نشسته بودم تا این که آقای لالوند آمد در کلاس پنجم الف و با آقای شرفی چند دقیقه ای را صحبت کرد و من حس می کردم که در مورد چه چیزی صحبت می کنند ، شرفی برگشت و به من گفت : کتابهایت را جمع کن و به کلاس خودت برگرد و بار دیگه سر کلاس من حاضر نشوی ـ بغض گلویم را گرفته بود که چرا آقای شرفی اینگونه با من حرف می زند و بهم گفت : « تو سنی نداری و یک معلم با این همه تجربه و سن و سال آمده است و تقاضا می کند که تو به کلاس خودت برگردی » .
زمانی ضمن این که در این لحظه بغض گلویش را گرفته بود اظهار داشت : وقتی که از کلاس خارج شدم ، در حالی که کلاس پنجم ب انتهای سالن بود و کلاس پنجم الف ابتدای سالن ؛ دیدم که آقای لالوند در انتهای سالن آغوش خود را باز کرده و منم دوان دوان رفتم و در آغوش زنده یاد عبدالرضا لالوند قرار گرفتم ، زنده یاد لالوند ما را بو می کرد و می بوسید و این خاطره هیچ وقت از ذهنم خارج نمی شود .
وی به خاطره ای در دوره ی چهارم شورای اسلامی شهر شوش اشاره کرد و گفت : وقتی که من به عنوان شهردار انتخاب شدم و زنده یاد عبدالرضا لالوند یکی از اعضای شورا بود هر وقت که ایشان را می دیدم به یاد آن زمان که معلمم بود دست ایشان را می بوسیدم و خیلی ها فکر می کردند چون عضو شورا است من دست ایشان را می بوسم ، زنده یاد لالوند خیلی دل بزرگی داشت به هیچ کس به هیچ عنوان نا امیدی نشان نمی داد ، حتی در بدترین شرایط مالی اگر از جیب خودش بود متقاضان را راضی از در شورای اسلامی شهر خارج می نمود .
شهردار شوش در بخش پایانی سخنان خود اظهار داشت : در پاسی از شب زنده یاد لالوند به من پیامکی ارسال کرد که فردا جشن باشکوهی را داریم ولی صبح اول وقت اداری که به دفترم مراجعه کرد شنیدم که لالوند دارفانی را وداع گفته است ، باورم نشد و لذا اعتنایی به این حرف نگذاشتم ، تا این که یکی دیگر از همکارانم گفت عبدالرضا به رحمت خدا رفته و در این خصوص پیامکی ارسال کرده ام و آن وقت بود که باورم شد (در این لحظه برای دومین بار بغض گلوی مهندس زمانی را گرفت و دیگر قادر به ادامه دادن سخنان خود نبود و سالن برای چند لحظه در سکوت مطلق فرو رفت ) .
مجری برنامه در این لحظه ضمن اصلاح سخنان خود گفت : در بخش قبلی که گفتم هیچ کس مراسم تجلیلی برگزار نکرده منظورم این بود که به شخصه دو مراسم را برگزار کرده ام وگرنه دستگاه ها ، نهادها و ارگان ها در این راستا فعالیت هایی داشته و دارند .
سپس « غلام عابدی ـ علی آل کثیر ـ استاد حسین ذبیح ـ مجاهد چنانی ـ رحمن ایزدی ـ مصطفی سلیمی ، عباس رضایی و آذر رضا زاده » در وصف زنده یاد عبدالرضا لالوند و مدافعین حرم اشعار خود را خوانش نمود .
پایان بخش این آئین اهدا لوح تقدیر و دسته گلی به رسم یادبود به خانواده ی زنده یاد لالوند بود که همراه با یک عکس یادگاری در تاریخ فرهنگ و هنر شوش به ثبت رسید .
شایان ذکر است در این آئین ؛ شریف احمدی رئیس اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی ، یوسف زمانی شهردار ، سید حکیم موسوی و افشین سگوند اعضای شورای اسلامی شهر ـ استاد حسین ذبیح ، استادسید جلال حسینی چهره ی ماندگار تئاتر شهرستان شوش ـ غضنفر جودی چهره ی ماندگار کشتی شهرستان شوش ، رحمن چمانی ، سعید عین الوندو مهدی دیناروند از شاگردان زنده یاد عبدالرضا لالوند در هیئت دوچرخه سواری ، خانواده ی زنده یاد لالوند ، جمعی از هنرمندان و شاعران حضور داشتند .
لازم به توضیح است که زنده یاد عبدالرضا لالوند علاوه بر این که عضو شورای شهر و ریاست کمیسیون فرهنگی ورزشی شورای اسلامی شهر را بر عهده داشت ؛ رئیس هیئت دوچرخه سواری و رئیس کارگروه تخصصی ورزش اتاق فکر انجمن روزنامه نگاران را نیز بر عهده داشت .
تحلیل شوش نیوز :
1 ـ اما تحلیلی بر بخشی از سخنان مجری برنامه که اظهار داشت : از هفت هزار سال پیش در شهرستان شوش از هیچ کس تجلیل نشده و فقط خودم و خودم از دو شخصیت تجلیل کرده ام باید گفت : مسن ترین فردی که در حال حاضر در شهرستان شوش زندگی می کند بیش از 120 سال سن ندارد که مجری برنامه به هفت هزار سال پیش برمی گرد آن هم در حضور علیرضا کریمی دکترای تاریخ و باستان شناسی و علی بویری کارشناس باستان شناسی و جانشین پایگاه میراث فرهنگی شهرستان شوش و من هم نمی توانم به خود جرأت دهم به به صدها سال گذشته برگردم و فقط به همین هشت سال اخیر اشاره ای می کنم . ابتدا به دکتر محمد جوروندمدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان خوزستان اشاره می کنم که در ابتدای سال 1396 از اقایان « استاد غلام میرشکاک پدر میرشکاک های شاعر ، شهید خلف خسرایی ـ غلامعلی یاحسن ، حجت الله کاید خورده و استاد جعفر دیناروند ، که به جز شهید خلف خسرایی همه در قید حیات هستند تجلیل نمود و سپس در دوره ی شریف احمدی از ابتدا تا کنون همایش های جداگانه ای در تالار نیایش برای « تجلیل از استاد سید جلال حسینی چهره های ماندگار هنرهای نمایشی در سال 70 سالگی ـ تجلیل از عباس کرم الهی پشکسوت فعال در عرصه ی رسانه و مطبوعات ـ تجلیل از سید فرج دنیناوی شاعرعرب زبان که در سطح استان خوزستان شناخته شده است ـ تجلیل از زنده یاد محمود صفارزاده پدر شعر فارسی و رئیس فقید انجمن شعرای شوش و تجلیل از زنده یاد غافل آل کثیر مؤسس و بزرگ تعریه در شهر حر » برگزار شده است .
2 ـ در حالی که مصطفی رحیم خانی مجری برنامه و رحمن ایزدی رئیس انجمن شعر به کرات از اعضای دوره ی چهارم و پنجم شورای اسلامی شهر شوش ( که در زمان تبلیغات انتخاباتی عکس زنده یاد عبدالرضا لالوند را در ستادهای خود نصب کرده بودند ) دعوت کرده بودند در این آئین حضور یابند اما به جز سیدحکیم موسوی و افشین سگوند کسی حضور نیافت و بانیان برگزاری تأکید بر انتشار این موضوع نمودند .
3 ـ مصطفی رحیم خانی و رضا ذاکری زحمات زیادی را برای آماده نمودن طرح صحنه ـ سیستم صوتی ـ پذیرایی ـ دعوت از مدعوین و ... متحمل شدند که قابل ستایش بود .
