به قلم ـ علی طالبی
گویا تحلیل اینجانب در باب دهمین همایش ملی تعزیه و آیین های نمایشی محرم که از سوم تا هفتم در آستان مقدس عبدالله بن علی(ع) و دعبل خزایی برگزار شد، خاطر برخی دوستان را مکدر و مشغول کرده است.
لذا لازم است توضیحات زیر را ارائه نمایم :
1 ـ بی شک نیت و هدف بنده از این تحلیل ها چه اکنون و چه در گذشته کمک به سطح فرهنگی و هنری شهرستان بوده است و بسیار خوشحال هستم که شاهد پویایی هنر و نمایش و همایش در شهرستان می باشم.
2 ـ در اجرای خوب و صدای گیرای مجری همایش حرفی نیست اما تحلیل و انتظار بنده این است که مجری(هر مجری) می توانست چه از لحاظ پوشش و چه از لحاظ منش و گفتار خود را برای یک اجرای آیینی آماده کند و یا خود را برای همایش های آتی اینگونه مهیا نماید. جان کلام آن که هر اجرایی باید مجرای اصلی و مناسب خود را پیدا کند.( مثلا مجری می توانست پوشش خود را با پوشش تعزیه هماهنگ کند یا لحنی آیینی و نمایشی انتخاب کند)
3 ـ همه باید خود را برای نقد حکیمانه مهیا کنیم. مثلا اگر در نقد دیگران برمن، نکته ای آشکار شود که جنبه ی یادگیری و آموزشی داشته باشد، مطمئنا به رشد و پویایی من کمک می کند.
4 ـ با فاصله گرفتن از تعارفات دوستانه، نقد دلسوزانه شکل می گیرد که به ما کمک می کند که باری دیگر در امکانی دیگر، زیباتر و سنجیده تر قدم برداریم.
5 ـ نقد و تحلیل، پایان کار نیست، تازه آغاز راه است.
