تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
کارگردان بزرگ ترین تعزیه میدانی ایران ، ثبت شده در فهرست آثار میراث معنوی کشو از انتشار 1000 نسخه ، کارت خیرمقدم به راهیان نور و مهمانان نوروزی به « شوش» شهرشهیدان گمنام خبر داد .
به گزارش شوش نیوز ، حاج عبدارضا یاحسن کارگردان و بازیگر باسابقه ی تعزیه ی بزرگ حسینی شوش که سال هاست ایفاگر نقش « شمرابن ذوالجوشن مرادی» می باشد در گفت و گویی کوتاه ضمن اعلام انتشار خبر چاپ و توذیع 1000 نسخنه کارت خیرمقدم به راهیان نور و مهمانان نوروزی به شهر شهیدان گمنام ، شوش دانیال(ع) و منطقه ی عملیاتی فتح المبین اظهار داشت : شوش ، شهری است با ۵٫۶ کیلومتر مربع مساحت در ۱۱۵ کیلومتری شمال غربی اهواز بین ۳۲ درجه و ۲ دقیقه ی عرض شمالی و ۴۷ درجه و ۱ دقیقه ی طول شرقی نسبت به نصف‌النهار گرینویچ قرار دارد. بلندی شهر شوش از سطح دریا ۸۷ متر و فاصله ی هوایی تا تهران ۴۷۹ کیلومتر است. فاصله ی زمینی شوش تا تهران ۷۶۶ کیلومتر، تا اهواز ۱۱۵ کیلومتر، تا دزفول ۲۴ و تا اندیمشک ۳۸ کیلومتر است. حدود ۱۳۲۹ هـ. . ش به مرکز بخش تبدیل شد و ازسال 1368 از بخش به شهرستان تغییر نام یافت .
وی افزود : شهر باستانی شوش از مراکز تمدن قدیم، از معروفترین شهرهای دنیا، پایتخت چند هزار ساله ی مملکت عیلام و هم چنین پایتخت زمستانی امپراطوری هخامنشی بوده‌است. حمزه اصفهانی شوش را چنین توصیف نموده: شوش به معنی شهر زیبا، باصفا، خوب و لطیف. در تورات[و ۳] و در قاموس موسی دربارهٔ شوش آمده‌است: « شوشن یا شوشان در عبری زنبق بوده، در یونان سوسنای می‌گفتند و نام های دیگرش «سوسا» «سوس» بوده، قسمت بزرگی از ولایت شوش و عیلام را هم «سوسیانا» یا «سوزیانا» می‌گفتند. شوش یا شوشن نام همه گیاهان تیره سنبل و زنبق و نرگس و اسپرغم به شمار می‌رود. شوش در قرون وسطی آباد و مرکزی بزرگ برای خوزستان بوده‌است که در آن روزگار چندین شهر، آبادی و حومه داشته و در آن شهر قلعه‌ای محکم و قدیمی، بازارهایی با شکوه و مسجدی با ستونهای گرد وجود داشته‌اند. این شهر به داشتن منسوجات ابریشمی خام، ترنج، انار و نیشکر معروف بوده‌است. آرامگاه دانیال نبی(ع) در شهر شوش واقع گردیده‌است. شوش در دوره اسلامی نیز مدتها از شهرهای پرجمعیت و پررونق بود، هنگامی که مرکز خوزستان به اهواز منتقل شد شوش کم‌کم‌اهمیت خود را از دست داد. در طبقات پایین‌تر این شهر آثاری بدست آمده که باستان شناسان آنها را مربوط به 7 هزار سال پیش می‌دانند.
یاحسن در پایان به معرفی محوذ عملیاتی فتح المبین پرداخت و گفت : زمستان 1360 بود که ایران مشغول طراحی عملیاتی شد تا زمین‌های اشغالی شمال خوزستان و غرب کرخه را آزاد کند. با این کار« شوش، دزفول و اندیمشک » هم آسایش و امنیت بیشتری پیدا می‌کردند. شناسایی‌ها از طریق عکس‌برداری زمینی، بررسی عکس‌های هوایی، بازجویی از اسرا و راه‌های دیگر انجام شد تا طرح عملیات نهایی شود. برخی فرماندهان هم در شناسایی‌ها شرکت می‌کردند تا طرح عملیات دقیق‌تر باشد. یکی از بحث‌هایی که بین سپاه و ارتش وجود داشت، اختلاف نظر آنها در مورد محورهای عملیاتی بود. سپاه می‌گفت از 4 محور عمل شود اما ارتش می‌گفت در تعداد نیروها به مشکل می‌خورند و نظرشان این بود که در دو محور عملیات انجام شود.
وی افزود : شهید سپهبد علی صیاد شیرازی در این زمینه به روحیه ی بالای پاسداران و نظر علمی ارتشی‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید که نهایتا، انگیزه بالای سپاهی‌ها را قبول کرده و چهار محور برای عملیات را پذیرفته است. در این میان، نیروهای مردمی هم از نقاط مختلف کشور برای سازماندهی و آموزش به خوزستان آمده بودند تا دشمن را از سرزمینشان بیرون کنند. این موضوع هم به افزایش محورهای عملیاتی کمک کرد. چنان چه در رزوهای منتهی به عملیات، 300درصد بیشتر از پیش بینی فرماندهان، نیروهای آماده در منطقه حضور داشتند. یرانی‌ها آماده می‌شدند تا در 4 قرارگاه، به ارتش عراق حمله کنند اما عراق از طرح عملیات با خبر شده بود و از دو محور، آغاز به حمله و فرماندهان ایرانی را غافلگیر کرد ، 28اسفند 1360 عراقی‌ها در دو محور « شهر شوش دانیال و تنگه رقابیه » به سمت مرکز ایران حمله کردند. در این حمله چیزی حدود 1200 تانک عراقی دیده شد ، ساعت ، 3 بامداد 29 اسفند سال 60 را نشان می‌داد که به زمین‌های شهر شوش دانیال هم حمله کردند و این درگیری‌ها تا ساعت 14 ادامه داشت. عراقی‌ها دو روز زودتر عملیات غافلگیری را آغاز کرده بودند و فشار زیادی به نیروهای خودی وارد شد. پشت نیروها، رودخانه کرخه قرار داشت و این، کار را برای ایرانی‌ها سخت‌تر می‌کرد. عراق در محور رقابیه هم دو تا چهار کیلومتر پیشروی کرد و خود به خود محور به هم ریخت. با این وضع، فقط دو محور از 4 محور عملیات، برای شروع آن باقی مانده بود. البته این دو محور هم برای عملیات، تامل‌برانگیز بودند و ممکن بود موفقیت‌های پیش‌بینی شده به دست نیاید. فرماندهان مردد شده بودند و برای همین از حضرت امام خمینی(ره) خواستند که برای انجام عملیات، استخاره بگیرند. امام راحل هم فرمودند: اگر تدبیر کرده اید، عمل کنید. استخاره لازم نیست. خورشید اول فروردین 1361 در حال غروب بود که رزمندگان حرکتشان را به سمت نقطه ی آغاز عملیات، شروع کردند. حرکت وسایل نقلیه در دشت عباس، گرد و خاک زیادی راه انداخته بود اما باز هم عراقی‌ها چیزی نفهمیدند. البته احتمالا عراقی‌ها چون به دو محور اصلی عملیات، ضربه زده بودند، فکر نمی‌کردند که ایران، عملیات دیگری آغاز کند. فقط 30 دقیقه از بامداد دوم فروردین گذشته بود که با رمز یازهرا(س) عملیات فتح‌المبین آغاز شد. نیروهای 4 قرارگاه از چهار طرف حمله کردند ...... 19 فروردین 61 با این پیروزی‌ها به کام مردم شیرین شد و از همه بیشتر مردم شهرهای اندیمشک، دزفول و شوش دانیال خوشحال بودند.عملیات فتح‌المبین تحقیرآمیز‌ترین شکست برای صدام تا آن روز بود و تقریبا سه لشکر خود را در جریان آن از دست داد. در پی این شکست و ترس آمریکا از موفقیت‌های ایران، در اولین اقدام، در فروردین 61، عراق را از فهرست کشورهای مظنون به حمایت از تروریسم خارج کردند تا راحت تر به آن کمک کنند.
