تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
ساعت 21 سه شنبه 17 مهرماه 1397 برای پنجمین شب متوالی سوگواری سرور و سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) هم چون سال های گذشته با حضور جمعی از مسئولین ادارات ، رزمندگان هشت سال دفاع مقدس ، پیروان خط ولایت و عاشورائیان شهرشتان شوش در منزل علی حسین محمدی نژاد برگزار شد .
به گزارش شوش نیوز ؛ آیت الله سید محمد امام ، امام جمعه ی شهرستان شوش آخرین شب سوگواری را به سیاست امام حسین(ع) در مقابل معاویه اشاره کرد و گفت : امام حسین (ع) پس از شهادت برادرش امام حسن (ع) و رسیدن به مقام امامت ، می‌دید که معاویه با اتکاء به قدرت اسلام ، بر اریکه ی حکومت اسلام به ناحق تکیه زده، سخت مشغول تخریب اساس جامعه اسلامی و قوانین خداوند است، ولی نمی‌توانست دستی فراز آورد و قدرتی فراهم سازد تا او را از جایگاه حکومت اسلامی پائین بکشد چه اینکه می‌دید پیش از هر جنبش و حرکت مفیدی از سوی معاویه کشته خواهد شد. پس به ناچار دندان به جگر نهاد و صبر پیشه ساخت. ایشان تا معاویه زنده بود عَلَم مخالفت‌های بزرگ را نیفراشت جز آنکه گاهی محیط و حرکات و اعمال معاویه را به باد انتقاد می‌گرفت.
وی افزود : ایشان با این که بعد از شهادت امام حسن (ع) صالح‌ترین افراد جهت تصدی حکومت بود، اما به موجب پیمان صلحی که برادرش امام حسن (ع) با معاویه منعقد کرده بود به این صلح‌نامه وفادار ماند، اما از آنجا که معاویه را دارای صلاحیت لازم برای تصدی حکومت نمی‌دانست، همچون برادرش امام حسن (ع) حکومت او را به رسمیت نشناخت و از حکومت او پشتیبانی نکرد و تا آخر عمر معاویه به عنوان یکی از بزرگترین و مشهورترین مخالف سیاسی حکومت برشمرده می‌شد، اما غیر از تبلیغ دین و احکام آن و بیان صلاحیت خود و بی‌صلاحیتی حاکمان، از امام حسین (ع) اقدام تعرض‌گونه یا حرکت براندازانه‌ای در زمان حکومت معاویه نقل نشده است. حضور معاویه در رأس امور و مناسب نبودن فضای سیاسی و اجتماعی جامعه، موجب شده بود تا اقدامات امام حسین (ع) در زمان معاویه غالباً از اعلام عقیده خود و تبلیغ آن و نیز اعتراض به برخی عملکردهای معاویه فراتر نرود.
امام جمعه ی شهرستان شوش در ادامه به اقدامات امام حسین(ع) در عصر حکومت معاویه اشاره کرد و گفت : گرچه امام حسین(ع) بر ضد معاویه اقدامی مسلحانه انجام نداد، اما همواره بر تبلیغ و ترویج حق و تحکیم پایه‌های دینی و قرآنی تاکید می‌ورزید و علنی یا غیر علنی به بیان احکام امامت و خلافت و ویژگی‌های خلیفه برحق می‌پرداخت و این اقدام را ناقض بیعت انجام شده با معاویه نمی‌دانست. امام حسین (ع) بارها و بارها صلاحیت منحصر به فرد اهل بیت (ع) و خودش را برای تصدی حکومت اعلام نموده آن را تبلیغ کرد و در این راه از هر آنچه که میسر بود کوتاهی نکرد. معاویه نیز در ظاهر تا زمانی که احساس خطر نمی‌کرد تحمل می‌ورزید و بر این اقدامات چشم می‌بست و سعی داشت از برخورد با امام (ع) که عواقب وخیمی را متوجه حکومتش می‌کرد، خودداری ورزد.
آیت الله امام همچنین اظهار نمود : ایشان همچنین در یکی از جلسات ظاهراً مخفی در مکه، عالمان و بزرگان اسلام را مخاطب قرار داد و آیات امر به معروف و نهی از منکر را برای آنان قرائت فرمود و وظیفه مهم امر به معروف و نهی از منکر را به آنان متذکر شد و از عواقب وخیم ترک این وظیفه مهم برحذر داشت و یادآوری کرد که شما باید مصدر امور باشید، زیرا مطابق دستور دین: «مجاری الامور و الاحکام علی ایدی العلماء بالله الامناء علی حلاله و حرامه ///مجاری امور و احکام در دنیا و آخرت در دست دانشمندان و عالمان خداترس است، آنان در حلال و حرام از طرف خداوند امین می‌باشند. » ؛ سپس حضرت آنان را به اتحاد و صبر و تحمل سختی و مبارزه برای به دست آوردن این حق مسلوب دعوت کرد و در آخر اعلام کرد که: «خدایا تو می‌دانی ما نه برای زخارف دنیا و قدرت این اقدامات را انجام می‌دهیم، بلکه برای اینکه نشانه‌های دین را بنمایانیم و امور امت را اصلاح کنیم و...» سپس ادامه دادند و فرمودند: «ای بزرگان و عالمان اگر ما را در به دست آوردن زمام امور یاری نکنید و درباره ما انصاف به خرج ندهید ظالمان برشما قوت خواهند یافت و سعی در خاموش کردن نور پیامبرتان خواهند کرد و خدا ما را کفایت است و بر او توکل کرده‌ایم و به سوی او انابه می‌کنیم و نهایت کار ما بازگشت به سوی اوست.»
آیت الله سید محمد امام در بخش پایانی سخنان خود روضه ی حضرت امام حسین(ع) را قرائت نمود و در این خصوص یادآور شد : وقتی ذوالجناح اسب امام حسین(ع) به نزدیک خیمه ها رسید صدای او را اهل حرم شنیدنداز روزنه خیام نگاه نمودند، ذو الجناح را بی صاحب، با لجام رها شده و زین وازگون و یال غرق به خون دیدند که گاهی صیحه می زند گاهی شیون می کندو گاهی سر بر زمین می کوبد و گاهی سم بر زمین می ساید در حالیکه در حالیکه بدنش پر از خون و تیر است. ناگاه اهل حرم از خیمه بیرون دویدند و در میانشان ولوله افتاد لطمه به صورت می زدند، گریبان می دریدند گریان و اشک ریزان وا اماما، وا سیدا، وا ابتا، وا رسول الله ، وا علیا و وازهرا گویان گرد ذو الجناح حلقه زدند و از احوال ابا عبد الله می پرسیدند. بعضی رکابش را می بوسیدند و بعضی تیر از بدنش در می آوردند و بعضی دست به یال خونی ذو الجناح می کشیدند (که به خون ابا عبد الله آغشته شده بود) و به سر و صورت خود می مالیدند. ام کلثوم دستها را بر سر نهاده بود و از سوز دل فریاد می زد: « وا محمداه، وا جَدَّاه، وا نَبیّاه، وا اَبا القاسِماه، وا عَلیاه، وا جَعفَراه، وا حَمزَتاه، وا حَسَناه، هذا حُسینٌ بِالعَراء، صَریعٌ بِکَربَلا ///یا محمد، یا جدا، ای پیامبر، ای اباالقاسم، یا علی ،یا جعفر، یا حمزه، ای امام حسن این حسین توست که در معرکه افتاده و در کربلا کشته شده » ام کلثوم بعد از این جملات غش کرد ؛ حضرت سکینه سلام الله علیها فریاد می زد: ای وای که فخر اولاد آدم کشته شد، ای مرگ چرا مرا نمی بری؟ من زندگی بی پدر را نمی خواهم. و نیز دختر کوچک حضرت (رقیه) خود را بر روی دستهای ذو الجناح انداخت و پرسید: « یا جَوادَ اَبی هَل سُقِیَ اَبی اَم قَتَلُوهُ عَطشاناً /// ای اسبِ پدرم ، آیا به پدرم آب دادند یا او را لب تشنه شهید کردند؟ » ای اسب باوفای پدرم چرا پدرم را نیاوردی؟ ذو الجناح آنقدر صیحه زد و سر به زمین کوبید تا جان داد.
در ادامه کربلایی رضا جولا به ذکر مصیبت سرور و سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) پرداخت و کربلایی مصطفی میردورقی با نوحه خوانی این سوگواری را با سینه زنی خاتمه داد .
شایان ذکر است در این جلسه سرهنگ پاسدار کریم بابایی ، علی عبدی نسب سرپرست اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی ، فرامرز بهرامی معاونت اداره ی صنعت ، معدن و تجارت و.... » حضور داشتند .
