تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
ساعت 21 که به اتفاق کارشناس هنری اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان شوش جهت نظارت بر اجرای نمایش طنز « ماه عسل » به تالار نیایش رفته بودم ، فردی که بر روی ویلچر نشسته بود را دیدم که به زحمت خود را به این مکان رسانده بود تا این نمایش را را ببیند .
وقتی که این خانم ویلچر سوار هر چه تلاش می کرد که از پله ها خود را به درون سالن برساند نمی توانست تا این که فردی به کمکش رفت و او را از پله ها پایین برد ، این خانم وقتی گوشه ی چشمش به من افتاد ، مرا صدا کرد ، نزد او رفتم که به من گفت : جامعه از اقشار مختلفی تشکیل شده است که در کنار یکدیگر به زندگی می پردازند، هریک از این اعضای جامعه دارای حق و حقوقی هستند که باید مسئولین در راستای برآورده کردن آن اقدام کنند. یکی از این اقشار، ما معلولان هستیم که در این شهر فراموش شده ایم و هیچ اقدام مناسبی برای مناسب سازی ورود به ادارات و حتی خیابان ها برای ما در نظر نمی گیرند .
وی افزود : ضمن قدردانی از اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان شوش که به فکر شاد کردن مردم است و با اجرای نمایش های طنز و اجرای موسیقی این خلع را پر نموده ، اما تقاضایی از مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان خوزستان دارم که خود از فرزندان این شهرستان است .
این خانم ویلچر سوار که اجازه نداد از نمای رو به رو از وی عکس بگیریم و حتی حاضر نشد خود را معرفی نماید در ادامه اظهار داشت : تنها مکانی که مردم در آن دور هم جمع می شوند تا اوقات فراغت خود را در فصل سرما سپری کنند همین تالار نیایش است ، اما سئوال من از مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان این است ؛ آیا معلولین جز جامعه نیستند که بخشی از پله های این تالار برای تردد معلولین مناسب سازی نشده است ؟ حال که این تالار به بخش خصوصی واگذار شده و به خاطر گرفتن هزینه ی بالا از سرپرستان گروه های نمایشی ، بهای بلیط هم بالا رفته است ؛ از شما که فرزند این شهر هستید انتظار داریم باز پیمانکار تالار بخواهیم که جانبازان و معلولین را نیز دریابد .
وی در ادامه از رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان شوش هم خواست تا همانند روئسای قبلی « زربخش و سید معصومی » دفتر خود را از طبقه ی بالا به طبقه ی همکف منتقل کنند که تکریم ارباب رجوع جانبار و معلول را به جا آورده باشد .
این خانم ولیچر سوار در پایان تصریح نمود : البته دیگر مسئولین شهرستان شوش که ممکن است بتوانند گره ای از مشکلات معلولین و جانبازان ویلچر سوار یا عصا به دست را باز کنند ؛ نظیر « فرماندار ، شهردار و ... » نیز دفاتر خود را در طبقات بالا درنظر گرفته اند که نه به مناسب سازی توجه داشته اند و نه ساختمان را به آسانسور مجهز نموده اند .
