به قلم ـ عباس کرم الهی مدیر قرارگاه پدافند رسانه ایی سپاه ناحیه ی شوش دانیال(ع)
وقتی گذرم به دیگر شهرستان ها می افتد و در میادین و بلوارها نگاهی اجمالی می کنم و به مجسمه ها ـ تن دیسها و سردیس های بزرگانی چون « سردار حاج قاسم سلیمانی ـ شهید حسین فهمیده و رئیسعلی دلواری » چنان دقیق طراحی شده اند که دقایقی محور تماشای آنها می شوم .
اما در شهرستان شوش ؛ زادگاهم دو شخصیت بزرگی را تبدیل به مجسمه و تندیس کرده اند که هیچکدام ذره ایی شباهت با آن دلیران نام آور ندارند .
یکی ابتدای ورودی شوش از طرف اهواز ؛ ابتدای کوی ابوذر غفاری مجسمه ایی نصب شده به نام سردار سرلشکرپاسدار شهید حسن درویشی ( هر چند که در زمانی که ساخته شد قرار بود حداقل سه متر ارتفا, داشته باشد تا از فاصله دور نماین شود ) ولی ما با ارتفاع آن کاری نداریم .
و تندیس سردار دلها حاج قاسم سلیمانی در بلواری به همین نام نصب شده و زیر آن اسم سردار سلیمانی نوشته شده و اگر این اسمامی نباشد هیچکدام شباهتی به این سرداران ندارند ؛ جالب است که اقدام کننده شهردار شوش بوده ؛ اگر قرار است پول هنگفتی برای ساخت این مجسمه و تندیس داده شود ؛ چرا مهندس فنی شهرداری نظارتی در ابتدای ساخت آنها نداشته است و حال که متوجه شده اند که اصلا یک درصد شباهتی با این سرداران ندارند چرا آنها را طی مراسمی رونمایی کرده اند ؟
قبل از آنها مجسمه ایی به نام دعبل خزاعی در میدان شهدای هفتم تیر نصب شده بود که با مشت گره کرده بیشتر به یک سخنران شباهت داشت تا یک شاعر ؛ ایکاش مجسمه ی فردوسی را که کتابی را در دست دارد می دیدند و چهره ای زیبا برای آن در نظر می گرفتند .
پیشتر که دورشکه ایی در میدان معلم (ساعت) نصب شده بود در مقابل درب اداره ی مرکز بهداشت دو سردیس زن و مردی نصب شده بود که زن زمخت تر از مرد بود و آنسو تر نمادی که همینک هم وجود دارد نصب شده که اصلا معلوم نیست به چه شباهت دارد ؛ برخی می گویند نمادی از زرافه است و برخی می گویند شاید دوش حمامی است و یا یک نمادی است که مردم را به تفکر فرو برد .
اخیرا هم به جای گل لاله ایی که نمادی از شهادت بود و در میبدان شهدای هفتم تیر قرار داشت و هم معنا با نام میدان بد پس از چند بار تغییر ؛ اخیرا نمادی به کار گرفته شده که انگار چند دلفین در حال رفتن در یک آب هستند که خودشان می گویند نمادی از 72 تن شهدای هفتم تیر است ولی چنین به نظر نمی آید .
آیا اعتبارات شهرستان شوش آنقدر زیاد است که آن را باید حیف و میل گنیم ؟ مقصر کیست؟
