به قلم ـ فائقه شیرک ـ خبرنگار شوش نیوز
قومیت گرایی ؛ یکی از آفت های جامعه بشری است که در طول تاریخ رنج و ستم بی شماری را بر انسانها تحمیل کرده است این پدیده ریشه در خصلت حیوانی انسان دارد که مبتنی بر سلطه جویی و افزون طلبی است .
فرصت ها: عواملی بیرونی هستند که می توانند به رشد کسب و کار کمک کنند ، نظیر روندهای بازار یا تغیرات قانونی مثبت .
تهدیدها: نیز عوامل خارجی هستند که ممکن است کسب و کار را با چالش مواجه کنند ، مانند رقابت شدید یا نو سانات اقتصادی .
در این راستا چنین به نظر می آید که با توجه به انگیزش خواستهای قومی در گسترده جهانی و دامن زدن کشورهای سودجویانه این مسئله طولی نخواهد کشید که جهان خصوصا کشورهای چند قومی در جهان سوم به شدت تحت تاثیر پیامدهای ناخوشایند این امر قرار می گیرند .
ایران کشوری است که دارای قومیت های متعددی می باشد و از این نظر ناهمگون ترین کشور خاورمیانه و شمال افریقا از نظر زبانی محسوب می شود موضوع تنوع قومی کشورمان نباید همواره به دیده تهدید نگاه کرد، بلکه تنوع قومی و تکثر فرهنگی، فرصت های فراوانی را نیز فراروی حکومت قرار می دهد که در صورت شناخت و برنامه ریزی برای آن، کارآیی و اقتدار کشور را افزایش می دهد و تأثیر آن را، از مرزهای سیاسی فراتر می برد،
از این رو شایسته است با اتخاذ تدابیر لازم، برای کاهش مخاطرات و تهدیدات ناشی از تنوع قومی در کشور، با دیدی جامع، هویت پلی ژنیک کشور را به عنوان فرصتی مغتنم در نظر گرفت.. پس باید تنوع قومی را به مثابه شمشیر دولبه ای دانست که همگی می تواند فرصت باشد و هم به عنوان یکی تهدید تلقی گردد، و این نشان د هنده اهمیت سازماندهی، مهندسی و مدیریت این قومیت هاست، با سازماندهی مناسب می توان این تهدید را به فرصتی ارزشمند تبدیل کرد و در جهت رقابت اقتصادی، تبادل فرهنگی، انباشت تجربه، تکثر دیدگاه ها و بسیاری از ویژگی های دیگر جمعی در جهت اهداف بلند مدت توسعه همه جانبه کشور بهره مند شد.
