به قلم ـ عباس کرم الهی
درست است که خداوند یکتا نا امیدان را دوست ندارد و حق حیات را تو روز زنده بودن در این دنیا به او داده است که شاد باشد و بخندد ؛ اما همین خداوند بخشنده و مهربان به اشرف مخلوقات که انسان باشد می فرماید : «واجبات را انجام بده و از محرمات دوری کند که روز مرگ غافل نشوی و در مقابل سئوالات زبانت بند نیاید .»
لذا هر وقت به هر کس می خواهی قولی بدهی ـ در جلسه ای حضور یابی ـ به فلان مراسم بروی به دعوت کننده بگو « در صورتی که حیات ما باقی باشد حتما خواهم آمد . » چرا ؟ چون از روز و نحوه ی مرگ خود اصلا خبر نداریم ؛ برخی سالم و سرحال هستند و شب که می خوابند به مرگ طبیعی دارفانی را وداع می گویند ؛ حال اگر فرد خیری بوده که به مستمندان کمک کرده یا بخشی از مالش را همیشه صرف جهیزیه ی نوعروسان کرده یا در ساختن خانه ای برای بی خانه ها کمک کرده ؛ در روز تشییع جنازه اش مردمی که مطلع می شوند به گلزار رفته و در نماز میت شرکت می کنند و برای آن نماز وحشت می خوانند .ولی اگر خیرش به کسی نرسیده و به زن و فرزندانش ظلم کرده شاید حتی اندک قلیلی هم در تشییع جنازه اش شرکت نکنند .
ما انواع مرگ را دیده و شنیده ایم « یکی بر اثر آتش سوزی ـ یکی بر اثر تصادف ـ دیگری به خاطر ایست قلبی یا ایست مغزی ـ برخی به خاطر برق گرفتگی و عده ای به علت برخورد صاعقه» ؛ البته عذه ای هم در کار خدا دخالت می کنند و مرگ خود را با خودکشی تمام می کنند ..
«كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۖ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۗ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ /// هر نفسی شربت مرگ را خواهد چشید و محققاً روز قیامت همه شما به مزد اعمال خود کاملاً خواهید رسید، پس هر کس را از آتش جهنم دور دارند و به بهشت ابدی درآرند چنین کس سعادت ابد یافت، که زندگی دنیا جز متاعی فریبنده نیست» . ـ « آیه ی 185 از سوره ی مبارکه ی آل عمران »
وقتي انسان مي تواند به جايي برسد كه مرگ را هميشه جلو چشمان خود ببيند ، كه شناختش و معرفتش نسبت به دنيا و انسان و قيامت كامل شود، مثلا بداند دنيا سراي جاويد است و بالاخره بايد روزي به سراي ديگر منتقل شد. و بفهمد عمر آدمي محدود است . و از طرفي نمي داند چند مدت ديگر زنده است و مهمتر از همه نمي داند قدمي كه مي گذارد در جهنم مي گذارد يا در بهشت ، شخصي نزد حضرت علي بن الحسين امام سيد الساجدين حضرت زین العابدین(ع) رفت و شروع كرد به شكايت از دنيا و زندگي در آن ، حضرت فرمود: « بيچاره فرزند آدم هر روز سه مصيبت بزرگ بر او وارد مي شود اصلا به آن توجه ندارد اگر متوجه آنها باشد مشكلات زندگي برايش آسان مي شود :»
اول : هر روز از عمرش كم مي شود و هيچ چيز جايگزينش نمي شود؛ در عين حال انسان از آن ناراحت نيست با اين كه اگر مالي از او مفقود شود با اين كه جايگزين دارد ، با اين حال غصه ميخورد.
دوم: بي مهابا به جمع مال و كسب آن مشغول است و كاري ندارد حلال است يا حرام ، با اين كه اگر حلال باشد بايد حسابش را پس دهد و اگر حرام باشد بايد عقاب و كيفرش را ببيند.
سوم: هر گامي كه بر مي دارد يك قدم به سوي آخرت نزديك مي شود در صورتي كه نمي داند به سوي بهشت ميرود يا جهنم.« انسان وقتي مي تواند هميشه مرگ را جلو چشمان خود ببيند كه بداند هر نفس كه ميزند يك گام نزديكترمي شود» چنان كه حضرت اميرالمؤمنين فرمود:« نفس المرء خطاه الي أجله نفس هاي انسان گامهاي او به سوي مرگ است .»
بنابر اين ، هر ضرباني كه قلب انسان مي زند او را يك گام به پايان عمر نزديكتر مي سازد. پيامبراکرم(ص) جمعي از جوانان را ديد كه صحبت مي كنند و با صداي بلند خنده مي كردند به آنها فرمود، « هرگاه آرزوي طولاني آدمي را بفريبد و بهمان نسبت اعمال نيك آدمي را كم مي كند ، به ياد مرگ بيفتيد كه مرگ از بين برندة لذات است .»
همچنین فرمود: « ياد كنيد مرگ و ترازوهايي كه براي حساب نصب مي كنند و قرار گرفتن در پيشگاه عدل الهي را براي رسيدگي به حساب و بالاخره در هر وقت و هر جا و پيش هر كسي به ياد مرگ افتادن ، هميشه مرگ را جلو چشمان آدمي مجسم مي سازد.»
پس وقتی که می دانیم یک روز از این دنیا می رویم ؛ یکی در همان کودکی ـ یکی در نوجوانی ـ دیگری در جوانی یا میان سالی و برخی بعد از 90 سال هنوز سالم و سرحال است و بعضا به خرید برای مایحتاج زندگی هم می رود ؛ یکی هم مثل حضرت نوح (ع) قرن ها زنده است و زندگی می کند ولی به جز خداوند حتی ائمه معصومین(ع) امامان (ع) و پیامبران که آخرین آنها حضرت محمد مصطفی(ص) بود هم از این دنیای فانی رحلت نمود .
پس چه بهتر که مرگ خود را شهادت در را خدا و اسلام انتخاب نکنیم ؟ مثل سردار شهید حاج قاسم سلیمانی ـ مثل سید مقامت شهید سید حسن نصرالله و شهدای هشت سال دفاع مقدس که آنها که شهید شدند همیشه زنده هستند و بر اعمال ما نظاره می کنند و در صورت نیاز در صورتی که عقیده ی پاک و صافی داشته باشیم کمکمان می کنند به طوری که خودمان متوجه نمی شویم . همان طور که خداوند یکتا در آیه ی 169 از سوره ی مبارکه ی آل مران می فرماید « وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ /// البته نپندارید که شهیدان راه خدا مرده‌اند، بلکه زنده‌اند (به حیات ابدی و) در نزد خدا متنعّم خواهند بود.»
