به قلم :عبدالکریم ملاین ، روانشناس ومشاور خانواده
تربیت کودک ونوجوان از جمله سخت ترین وپیچیده ترین وظایفی است که والدین درگیر آن هستند، تربیت امری است که نیازمند درک ، آگاهی ونیز شناخت همه جانبه مربی از محیط وشرایط متربی می باشد .
برخی از رفتارها وشیوه های تربیتی اعمال شده توسط والدین می تواند در روند تربیت صحیح فرزندان و کودکان اختلال ایجاد کند وتوصیه می شود که والدین ضمن آگاهی یافتن از این شیوه ها وپرهیز از اعمال آنها به تربیت وپرورش صحیح فرزندان خود مبادرت نمایند.
از جمله این شیوه های تربیتی که باید از آنها تاحد ممکن اجتناب نمود عبارتند از :
1 ـ ترساندن کودک از اشیاء وپدیده ها وشرایط خاص مانند:
دزد ،آتش،تاریکی،غول ودیو و ... .
2 ـ بی توجهی کردن به بی مبالاتی کردن کودک و احیانا تجاوز به حقوق دیگران ونیز بی قیدی نسبت به امور مختلف.
3 ـ افراط وتفریط در خوش بینی ویا سوءطن نسبت به کودک که موجب می شود کودک نه تنها دروغ نگوید ،بلکه به شکل های مختلفی به دروغ پردازی پرداخته وجالب تر از آن بین دروغ های مختلف نیز تفاوت های ارزشی قائل شود .
4 ـ تمسخر واستهزاء نمودن رفتار وگفتار کودک ،که این امر می تواند به بی ثباتی در عملکرد کودک شده ودر پی آن عزت نفس واعتماد به نفس وی کاهش می یابد .
5 ـ عادت دادن کودک بر عدم مسئولیت پذیری وعدم اعتماد نسبت به دیگران.
6 ـ حمایت مستمر وبی قید وشرط از رفتار وگفتار کودک وتوجیه رفتارهای غلط وی در انظار اطرافیان که این حالت خود موجب استمرار در خطاهای کودک خواهد شد .
7 ـ اصرار به استفاده از یک روش وشیوه ثابت جهت تنبیه وکنترل واصلاح رفتار کودک .
8 ـ تعامل وهمکاری بسیار ضعیف والدین با همدیگر ونیز با اولیاء مدرسه وآموزگاران .
9 ـ عدم گفتن حقایق وکتمان واقعیت ها ونیز دروغگویی والدین به هر دلیلی به کودکان خود ،که نتیجه آن می تواند منجر به سلب اعتماد فرزندان از والدین شود .
10 ـ پاسخگویی واجابت همه خواسته ها وامیال کودک ،بدون توجه به نیازهای واقعی وضرورت آن نیازها وامیال .
11 ـ استفاده از القاب ،کلمات وعبارت های زشت ونیز ناسزاگویی توسط والدین هنگام ارتکاب اشتباه وخطا توسط کودک .
12 ـ پرورش وتربیت کودک صرفا جهت حفظ ظاهر در انظار عموم ورصایتمندی اطرافیان از عملکرد کودک.
13 ـ عادت دادن کودک به بی نظمی ،شلختگی،به هم ریختگی ونیز بی برنامه گی چه در رفتار وعمل وچه در گفتار .
14 ـ تمرکز کردن وتوجه کردن بر اشتباهات وخطاهای کودک ویادآوری کردن آن اشتباهات به طور مستمر به کودک در هر وضعیت ودر هر زمان .
15 ـ مجبور کردن کودک به انجام نوعی بازی ویا سرگرمی خاص بدون در نظر گرفتن علاقه،سلیقه واستعداد وتوانمندی های وی.
16 ـ امر کردن ودستور دادن به کودک در جهت انجام دادن کارها وفعالیت ها،بدون توجیه ودلیل
17 ـ بی تابی وعدم داشتن صبر وسعه صدر وبحث وجدل های مکرر در برخورد با اشتباهات کودک.
18 ـ عدم سعی واهتمام لازم والدین در جهت شناخت انگیزه برخی فعالیت ها ورفتارهای ناشایست کودک.
19 ـ کوتاه آمدن والدین نسبت به شرط وشروط کودک صرفا در جهت آرام کردن ورضایتمندی کودک.
20 ـ وعده دادن های زیاد به کودک وعدم پایبندی به اجرای آنها توسط والدین .
21 ـ عدم ممانعت کودک از همنشینی با افراد غیر هم سن وسال .
22 ـ عدم تامبن بهنگام نیازهای عاطفی کودک وارضای واقعی آنها توسط والدین .
23 ـ عدم آگاهی والدین ار عواقب تنبیه بدنی وجسمی وتحقیر در تربیت کودک .
24 ـ عدم توجه به مراحل رشد ونیز عدم توجه به تفاوتهای فردی در برخورد وتعامل با کودکان .
