به قلم ـ استاد جعفر دیناروند
رئیس کارگروه تخصصی اموراجتماعی اتاق فکر انجمن روزنامه نگاران
در فریاد انواعی از اعمال قابل تصور است.گاه فریاد آغاز نشده است.زمانی در حال انجام است و نیز ممکن است وضعیتی بعد از آن باشد.هر یک دارای خصوصیات و ویژگی هاست.
اگر فریاد افتادن پایان فریاد و آغاز بررسی و توجه است فریاد افکندن قبل از آن به وقوع می پیوندد.در واقع در این نکته می توان توجه ای به عامل یا عاملین داشت.منظور از فریاد افکندن،سروصدا به راه انداختن است.زمانی از این عمل صحبت می شود که استمرار دارد و نه آغاز آن اصل است و نه پایانی وجود دارد.در حین عمل است .این رویداد در فریاد قابل مطالعه است و دارای جنبه های مختلفی است.سروصدا را ایجاد می کنند و خود به خود ایجاد نمی گردد.ریشه دارد و علت در به وجود آوردنش موثر است.باید در استمرار آن را یافت و با همان زاویه مطالعه نمود.
جنبه های مختلف اقتصادی،اجتماعی،سیاسی و انواع آن قابل بررسی است.اصل و اساس فریاد افکندن سروصدا ایجاد کردن است.این بدان معنی است که ما هستیم.من هستم.درد دارم.درد داریم.این در ابتدای کار است.توجه برای فرد شناسی یا جامعه شناختی موردی مهم تلقی می گردد.عمدی در کار است یا فشاری در ایجاد موجود است.اگر در این باب و در حصر مطلب توجهی ایجاد شود متوجه ی فرد یا افراد ایجاد کننده اند که چرا و به چه منظور؟ریشه ی فریاد چیست؟این ها را می توان در حین فریاد دریافت.گاه به مطالعه ی عمیق هم نیازمند نیست.فردی مشاهده می شود که به طور مثال در حال اعدام است.توضیحی لازم ندارد.فریاد برای نجات است که بیگناه است یا این تصور را داراست.فریاد افکندن عملی است که در بعضی از جوامع روی می دهد.
مطالعه ی این عمل برای اهل علم مهم و قابل بررسی است.منظور این است که فریاد افکن فردی است که برای گفتن حرف دارد اما شنیده نمی شود.اینکه درست یا غلط است موضوعی ارزشی است اما اینکه طرفی موجود است که تصوراتی دارد مهم تر از سایر موارد است.فریاد را برای توجه به خود به کار می گیرد.بیایید و در یابید.من هستم و درد دارم و منتظر اقدامات هستم.بدون شک خود قادر به راه حل نیست که فریاد می افکند که اگر بود در سکوت آن را به کار می برد.شاید گفتگو ابتدایی ترین راه برای رفع باشد.انسان بودن این چنین وضعیتی را ایجاد می کند.اینکه حرف دارم و شنیدن نیاز است.فریاد افکندن در واقع گذشتن از مسیرهای دیگر است.مسیرهایی که قبل از این بدون پاسخ مانده اند یا غلط بوده اند.فریاد افکندن موجودیت را معرفی کردن است.
در بعد عامل نیز می توان به نکاتی مهم اشاره نمود که مهم ترین آن ها فهم و بینش فریاد افکن است.بسیاری از وضعیت خود را راضی نشان می دهند.سکوت می کنند.با باد حرکت می کنند.خود را سازگار نشان می دهند پس فریاد هم نمی افکنند.با جامعه و موج آن همسو می شوند و درد را احساس نمی کنند یا نمی خواهند که احساس کنند.در مقابل افرادی هستند که بی توجهی را درد جامعه می دانند.صدا هم وسیله است.حنجره ها داشتنی است.قابل استفاده است.توجه ساز است.اگر از صدای معمولی توجه ایجاد نشود فریاد چاره ساز خواهد بود.فریاد افکن داناست.نیک می داند که خواب فرد خطر آفرین است.خوابی خوش در امواج دریاست که نتیجه ی آن غرق شدن در میان آن هاست.فریاد افکنی برای نشان دادن انواعی از خطرهاست.
ابعاد انسانی فریاد افکنی بر تمام موارد غالب است.جوهره که مورد خطاب باشد هوشیار سازی هم قابل قبول می شود.فردگرایی برای منفعت طلبی بی معنا می شود.همه باید بیدار شوند که در اطراف چه می گذرد.شاید، هم سویی فردی داشته باشد که اشکالی در آن نیست اما این درون آدمی است که به حنجره فشار می آورد که فریاد زند.سروصدا به وجود آورد.ما هستیم اما در راهی کج و بیراهه.تشخیص را باید سریع انجام داد و روش را درست نمود.فریاد افکندن در آغازین خود تنها حرکتی برای سمت رفتن است.جهت را تشخیص دادن است.هوشیاری را خواستن است.فریاد تنها وسیله ای برای رفتن است.فریاد افکندن خواب کاذب را از بین می برد.بی قراری برای رفتن به وجود می آورد.آنجایی که باید رفت را متوجه می کند.افراد آن خاص هستند.
فریاد افکندن ناآرامی ایجاد کردن است.بی تفاوتی را از بین بردن است.ما زنده به آنیم که ارام نگیریم است.موجیم که آسودگی ما عدم ماست.پس فریاد افکن کسی است که می داند چه می کند.شاید هم معدودی فقط تحت فشار این چنین باشند اما در بعد انسانی و رشد یابی تنها امری عمدی برای توجه ساری است.فشاری بر دیگران برای بیدار شدن است.خطر یابی برای سقوط انسانی است.رفتن به دره های حیوانی و توجه به فضا سازی است.افکندن فریاد می تواند برای همه نوعی حرکت ایجاد کند.البته که رسیدن به این مهم اصل است اما آیا می توان به آن دست یافت؟امری است که باید در طول زمان بررسی کرد.فریاد افکندن عملی حساب شده برای سمت یابی است.مانندقطب نماست.فریاد افکندن راهی برای رسیدن به هدف دانایی است.دانا می تواند توانا باشد.فریاد افکندن می تواند آدمی را توانا سازد.
