به قلم ـ استاد جعفر دیناروند
در فعالیت های مربوط به فریاد ،مرحله ای بودن مطرح شد.این بدان معناست که درجه بندی و اولویت گذاری در این راه اساسی برای توفیقات خواهد بود .
بدون شک پله ای حرکت کردن ما را به سمت اوج هدایت می کند اما این مهم به یک باره قابل دسترسی نخواهد بود.به زبان ساده در فریاد زنی که معمولا امری بنیانی به سمت فرد دارد اولویت های شخصی که نشان از درون او دارد بسیار حیاتی است.
فریاد زنی که متفکر است و وضعیت جامعه را درک می کند.اینکه این اندیشمند تصمیم بگیرد که چه زمانی فریاد بزند نشان دهنده ی اولویت بندی اوست.درست است که آماده نبودن زمینه می تواند منجر به عدم فریاد شود اما اینکه فرد از کدامین نقطه شروع کند نشان دهنده ی نوعی انتخاب در رفتارهاست.اولویت در فریاد زنی از این نظر که امری علمی است ما را به سمتی هدایت می کند که امیدوار به موفقیت باشیم.
بدیهی است که تمام اولویت ها به هم ربط می یابند و توفیق هر یک راه را برای دیگری باز خواهد کرد.بر این اساس درجه بندی اهداف و نیز مرحله ای دانستن آن ها ما را به سمت اصلاح امور و در نهایت تکامل گرایی هدایت می نماید.اینکه کدامین امر می تواند ابتدایی ترین اولویت یا آخرین آن باشد؟ بسته به بافت جامعه و نگرش آن ها در زمان فریاد زنی است.
همانطور که فریاد می تواند شدت یا ضعف داشته باشد و از یک منطقه به منطقه ی دیگر متفاوت گردد اولویت ها نیز این چنین خواهند بود.مهم ترین نکته در این میان نگرش به اولویت داری است که اساسی برای برنامه ریزی و راهیابی به توفیقات است.گرچه در این راه نمی توان توجیهاتی را بدون نگرش علمی مطرح کرد اما می توان تفاوت های درونی افراد و جوامع را مهم در نظر گرفت.اولویت نگری دارای بار علمی است.
نگاه به اولویت ها از آنجا ناشی می شود که دریابیم که رشد آدمی یک باره انجام نمی گیرد.دارای مراحل مختلفی است و تا مرحله ی قبل انجام نگیرد امکان بعدی وجود نخواهد داشت.در فریاد نیز این چنین است.اولویت هایی که بسیار هم گسترده هستند و از افراد گرفته تا موضوعات در تغییرند.
برای توضیح بیشتر ،در فریاد زنی کدامین موضوع اولویت دارد؟ بدیهی است که موضوعاتی که در برگیرنده ی فریاد هستند متنوع و فراوانند.فریاد برای فقر، برای بیکاری،برای اصلاح فرهنگ؟موضوعات سیاسی اولویت دارند یا اجتماعی ؟و در نهایت این موضوعات هستند که در پیش روی ما می باشند اما اینکه کدامیک را اولویت دهیم بسته به فریاد زنی است که می داند و خوب درک می کند.در واقع ریشه ای ترین موضوعات می توانند اولویت دار ها باشند.
شاید بسیاری فقر و بدبختی یک ملت را فرهنگ ناقص یا اشتباه آن بدانند بنابراین برای اصلاح فرهنگ و نشان دادن نقطه ی انحراف، اولویت با فریاد زنی است که این موضوع را متخصص است.در اولویت بعدی می توان به منطقه نیز اشاره داشت.ملت های هر مکان می توانند متفاوت از سایر مناطق باشند بنابراین ممکن است موضوع کشاورزی برای منطقه ای اولویت اول باشد در حالی که در منطقه ای دیگر این چنین نباشد زیرا زمین کشت موجود نیست.
بر این اساس متفکران و اندیشمندان می کوشند تا فریادی را در اولویت اول قرار دهند که زیر بنایی ترین است.البته که این را خردورزان و دانشمندان بهتر می دانند زیرا داناترین ها هستند و وسیع ترین دوربین ها را در اختیار دارند.فریاد در موضوع بدون پذیرش اولویت موفق نخواهد بود.در مورد افراد نیز این چنین است.
درک و فهم جامعه از تغییرات و نیاز به آن اصلی است که می تواند بر اولویت بخشی تاثیر گذار باشد.بسیاری از مردم ممکن است آمادگی تغییرات را نداشته باشند.گذر از زمان برای ایجاد آمادگی بسیار مهم است.به طور مثال فقر آمادگی در مردم یونان باعث شد تافریاد سقراط شنیده نشود و به مرگ محکوم گردد.پس اولویت اول را آمادگی برای پذیرش بر می شمارند.
درک و استنباط همراه با خواستاری اساسی برای ورود فریاد زن به فعالیت ها می گردد.در این میان شاید احساس نیاز اولین نکته باشد.آمادگی ممکن است موجود باشد اما اگر احساس نیاز به تغییرات وجود نداشته باشد ورود به این فعالیت آینده ای روشن نخواهد داشت.تمام اندیشمندان در این رابطه دارای نظریات مشترکی هستند.در واقع مانند این است که اگر منتظر آتش هستیم باید به جرقه برسیم.اولویت اول جرقه ی آغازین است.
موضوع اولویت در تمام فعالیت های فریادی مستتر است.حتی در موضوعات نیز کار به ریزه کاری ها می رسد.به طور مثال وقتی اولویت اول آمادگی فرد باشد باید این را نیز در نظر داشت که کدامین بعد از فرد باید در شکل اول مورد خطاب قرار گیرد.شخصیت یا روحیات یک فرد ممکن است آمادگی پذیرش را نداشته باشد یا اینکه روان فرد از تعادل برخوردار نیست و لذا نمی توان ورودی موفق داشت.
کار اولویت بندی بسیار ظریف و در عین حال حساس است.کار هر کسی نیست و بر همین اساس است که فریاد را به اندیشمندان گره می زنند تا موفقیت را به دنبال داشته باشد.آغازینی درست می تواند به پایانی درست تر ختم شود.تغییرات درونی همراه با بیرونی برای اصلاح رفتارهای آدمی و رسیدن به رشدی والا و تحول و تکاملی که، تنها راه رسیدن به انسانیت و آدمیت آدمی است.
