به قلم ـ زینب مخیطی
کسی منکر زحمات وتلاش های سازمان بهزیستی درجهت سامان دهی اقشار آسیب پذیر جامعه وکمک به حل مشکلات انها نیست واین جای بسی تشکر دارد.
شاید این روز را بتوان بهانه نمود تا برخی معضلات موجود در شوش را که متاسفانه بدون برنامه ریزی درست از هرسو درحال گسترش می باشد اشاره نمود. یکی از مواردی که درجای جای این شهر مشاهده می شود وجود افراد روانی و دیوانه درشهر است که متاسفانه بدون هیچ سامان دهی درشهر آزاد می گردند و گاها مزاحم نوامیس مردم می شوند.
با این که روانشناسان خطر این گونه افراد را گوشزد نموده اند بازهم اداره بهزیستی شوش از جمع اوری آنها سر باز می زند. آیا هنوز زمان آن فرا نرسیده که به فکر سرپناهی برای نگهداری این افراد باشید؟ بارها زنان ودختران به بنده مراجعه نموده اند واز مزاحمت های گاها جنسی آ نها شکایت کرده اند ولی بهزیستی و یا سایر دستگاه هایی که به جمع آوری این افراد دخیل هستند ؛ کاری به آنها ندارد.
مشکل دیگر ؛ وجود متکدیان غیرحرفه ای وپیرزنان وپیرمردان درمعابرش وخیابانهای شهر است.که برخی حتی جایی برای خواب ندارند.آیا باید فاجعه ای توسط این افراد اتفاق بیفتد تا مسئولین به فکرچاره باشند؟ کسانی که پز ثبت جهانی شوش را می دهند وشاهد رفت و آمد توریست به شوش هستند واقعا متوجه نیستند که این افراد چقدرچهره ی ناموزون شوش را زشت تر کرده اند؟
شوش نیاز به ایجاد سرپناه وجمع اوری ونگهداری این گونه افراد در محل مناسب خودشان دارد. چه بخواهیم وچه دم از غیرت وتعصبات طایفه ای بزنیم شهرما نیاز به مکان هایی به نام « خانه ی سالمندان و آسایشگاه روانی » دارد.
زیرا این افراد بیچاره درشهر به حال خود رها شده اند وخانواده ها هم به دلایلی قادر به کنترل یا نگهداری آنها نیستند. مسئولین بهزیستی شوش باید و وظیفه دارند به این مسئله رسیدگی کنند هرچند معضلات دیگری مانند « زنان بی سرپرست و بد سرپرست ، اعتیاد و...» هم نیاز به بررسی کارشناسانه دارندکه درفرصتی دیگر به آنها خواهیم پرداخت.
