به قلم ـ عباس کرم الهی
قبل از اینکه به چند نمونه از این مسابقات اشاره کنم به تاریخ اجمالی شوش می پردازم که شوش کجا بود و الان کجاست؟ تا به خود آئیم و فریب دشمنان را نخوریم .
شوش قبل از قبل از انقلاب ؛ بخش کوچکی از شهرستان دزفول بود ؛ حنی اندیمشک هم بخشی از شهرستان دزفول بود, دو روزنامه آن هم بعداز 24 ساعت توسط مرحوم حاج عیدالرضا معمار زاده برای علاقه مندان به شوش ارسال می شد و پس از 2 ساعت به بیستمین نفر نرسیده تمام می شدند ، خبری از شوش هم در روزنامه ها منتشر نمی شد و اگر خبری منتشر می گردید یا کذب بود یا با تأخیر زیاتد چاپ می گردید که مذدم همه شنیده بودند و اگر هم به درستی منتشر می گردید در روزنامه های اطلاعات یا کیهان در سطریالا یا پائین این جمله به چشم می خورد « اهواز ـ خبرگار کیهان یا دزفول ـ خبذنگار اطلاعات » کسی هم جرأت نمی کرد حرفی بزند.
شوش یک مطب داشت به نام دکتر یک تومانی. آسفالت ـ لوله کشی و یا انشعاب برفی وجود نداشت ـ خود من از اول ابتدایی تا سوم التدایی زیر نور شمع با چراغ میشی « گرد سوز» تکلالیف خود را انجام می دادیم و چون جمعبت ایران بیش از حد پائین بود و در مجموع 15000000 نفرزندگی می کرد با استفاده لز کارگران خارجی این کارخانجات به حرکت در می آمد و پزشکان ما « فیلیپینی ـ هندی ـ پاکستانی و بنگلادشی بودند . به جوان ایرانی اجاره نمی دادندمخترع یا مبتکرباشند ؛ فوری سواک آنها را جمع می کرد ؛ نمونه ی بارز آن استادرحمان موتور ساز در همین شوش بود که در حیاط خودیک بالکردساخت و حتی به صورت آرمایشی آن را به پرواز درآورد؛ بلافاضله جاسوسان به سواک خبر دادندویکی از جوانان بلافاضله استاد رحمان از این موضوع مطلع نمود و ایشان هم سریع بالگرد را تکه تکه کرد و در کف حیاط دفن نمود و با آب پاشی تخم انواع سبزی را کاشت و خطر ساواک از بیخگوش استاد رحمان گذشت ـ این راما به چشم خود دیدیم چون همسایه ی دیوار به دیوارما بود.
بگذریم از این که شاه و ساواک چه ظلمی به جوانان این شهر و دیارنکرد ؛ آزادی هم که نبود ؛ خفگان بود اصلا آزادی نداشتیم اگر کسی جرأت می کرد نگاه معمولی به یک سرباز صفر بکنداو را به پاسگاه می بردند و باید باطوم هارا نوش جان می کرد..
باز بگذریم ازدوران انقالب« حاج عبدالزهرابرهانی ـ زنده یادسرهنگ پاسدار علی صفری و عبدالامیر بشکار» زیاد گفته اند و ما از این به بعذ به مسابقه اشاره می کنیم :
یکی از کسانی که در این مسابقه شرکت کرده و گفته است که رأی می دهم ؛ خانم بنجوری از خبرنگاران استان هرمزگان است که دلیل شرکت کردن خود را وصیتنامه ی یک شهید عنوان نموده . وی می گوید : « شهید مهدی جعفری ذر وصیتنامه ی خود آورده است که ؛ : از مردم غیور و شجاع می‌خواهم که در مسائل سیاسی و انتخابات وارد شوند و نگذارند ولایت فقیه و روحانیت در خط امام مظلوم واقع شوند.»
این شهید می افزایذ : « اسلام ؛ آدم بی‌تفاوت و کناره‌گیر از مسائل سیاسی نمی‌خواهد. حضور در انتخابات یعنی راه سعادت را انتخاب کردن و دنبال وسوسه‌های شیطان نرفتن...... در انتخابات با کمال شناخت، آگاهی، بصیرت و ایمان انتخاب کنید.آگاهانه انتخاب کنید و نگذارید هوس‌های شیطانی در شما راه پیدا کند.» بنجوری در ادامه می گوید : وقتی که شهید اینطور در وصیتنامه ی خود نوشته است ؛ پیام مهمی به ما است که در انتخابات شرکت کنیم و من روز جمعه 11 اسفندماه اول رأی خود را به صندوق خواهم انداخت و سپس گزارش خود را تهیه می کنم .
اما جوانی از استان لرستان به نام فرهاد سپهوند می گوید من در انتخابات شرکت نمی کنم چون سربازی را پشت سر گذاشته و یک روز هم غیبت نکرده ام . زیر دست بنا کار کرده ام در مزارع کشاورزی کار کرده ام و در تمام کاریابی ها برای کار مدرک داده ام ولی به سن 27 سالگی رسیده ام اما هنوز بیکارم به من زن هم نمی دهند هر خانواده می گوید چه کسی به جوان بیکار دختر می دهد ؟تا کی می خواهی به جیب پدرت آویزان باشی؟ دذ تمام انتخابات شرکت کرده ام و همه گفته اند اگر وارد مجلس شدیم شما را استختدام می کنیم .اما همه به مجلس رفتند ولی من همچنان بیکارم .
مقام معظم رهبری این بار تاکیدکرده و فرموده است :«رأی دادن یک تکلیف شرعی است و با انتخاب نمایندگان اصلح و با وجود دولت مردمی و انقلابی می تواند مشکلات را حل نماید .»
حضرت آیت الله العظمی املم خامنه ای « مدظله العالی» در جایی دیگر می فرماید : « شرکت در انتخابات، یک عمل صالح است؛ این عمل صالح را باید با شوق و به وقت انجام داد. بسیاری از کارها هست که زمان آن در یک برهه‌ی خاص است؛ انتخابات ریاست جمهوری از این قبیل است. امروز اگر ما ایرانیها اقدام به انتخاب کردیم، امکانی را برای خود و کشورمان به وجود آورده‌ایم. اگر منِ ایرانی امروز این عمل صالح را انجام ندهم، اینطور نیست که فردا یا پنج روز دیگر یا ده روز دیگر بشود این را انجام داد؛ نه، تا چهار سال دیگر این عمل صالح قابل انجام دادن نیست. در هر نوبت از انتخابات مجلس شورای اسلامی یا ریاست جمهوری - البته انتخابات دیگر نیز همین‌طور است؛ منتها انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات مجلس شورای اسلامی مهمتر است – به وقت های تبلیغاتی دشمنان پیشاپیش مشغول سمپاشی و آلوده کردن و زهرآگین نمودن فضا می شوند تا شاید بتوانند به انتخابات لطمه‌ای بزنند .»
