تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
ساعت 13 روز جمعه 14 تیرماه 1398 همزمان با سالروز «ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانی توسط رژیم صهیونیستی ، روز قلم و روز شهرداری و دهیاری» ؛ نماز سیاسی عبادی و دشمن شکن جمعه به امامت آیت الله سید محمد امام در مصلی شهرستان شوش برگزار شد .
به گزارش شوش نیوز ؛ امام جمعه ی شهرستان شوش ضمن توصیه به خود و نمازگزاران به رعایت تقوای الهی ؛ خطبه ی اول را هم چون هفته ی گذشته به مبارزات امام علی(ع) و وفاداری ایشان به پیامبر اکرم(ص) و غزوه بنی نضیر اختصاص داد و در این راستا گفت : غزوه ی بنی‌نضیر، نام یکی از غزوات پیامبر اکرم(ص) با یهودیان بنی‌نضیر مدینه است .این غزوه، دومین جنگ پیامبر(ص) با یهودیان مدینه است که در ربیع الاول سال چهارم هجری اتفاق افتاد.
وی افزود: قبیله ی بنی نضیر پیش از ظهور اسلام در یثرب (مدینه) ساکن بودند. یعقوبی آنها را طایفه‌ای یهودی از قبیله ی جُذام می‌داند که اطراف کوه نضیر زندگی می‌کردند از همین رو به قبیله ی بنی نضیر معروف شدند. برخی دیگر آنها را از نسل هارون بن عمران دانسته که پس از وفات موسی(ع) و پیش از مهاجرت قبایل عرب اوس و خزرج در آن ناحیه ساکن شدند. ابن سعد منزلگاه آنان را ناحیه ی الغَرْس ذکر کرده است. نزدیک به ظهور اسلام و پیش از جنگ احد قبیله ی بنی نضیر ظاهراً با ابوسفیان ارتباط داشتند. پس از هجرت پیامبر به مدینه، بنی نضیر در شمار دیگر یهودیان با مسلمانان، پیمان مصالحه بستند و عهد کردند که در صورت حمله دشمنان به مدینه در کنار مسلمانان به دفاع بپردازند و از تأمین مالی و جانی کفار قریش و برقراری روابط تجاری با آنان خودداری کنند. اما از آنجا که بنی نضیر پیمان خود را زیر پا گذاشتند، در ربیع الاول چهارم هجری، غزوه بنی نضیر به وقوع پیوست. در این سال، عمرو بن امیه که از سریه بئر مَعونَه باز می‌گشت دو تن از افراد قبیله بنی عامر را، که از پیامبر امان داشتند، کشت. عامر بن طُفَیل از پیامبر دیه طلب کرد و پیامبر(ص) برای پرداخت دیه از بنی نضیر که هم پیمان بنی عامر بودند کمک خواست. بنی نضیر کمک به پیامبر را پذیرفتند، اما در توطئه‌ای برای قتل ایشان، عمرو بن جِحاش را مأمور کردند که آن حضرت را در پای دیوار قلعه با سنگی از پای درآورد. پیامبر اکرم از طریق وحی از نیرنگ آنان آگاه شد و به ایشان ده روز مهلت داد تا با اموال منقول خود، جز اسلحه، از مدینه خارج شوند و سالانه برای برداشت محصول خرما بازگردند.
خطیب نماز جمعه ی شهرستان به نقش امام علی(ع) در غزوه ی بنی نضیر اشاره کرد و گفت : امام علی(ع) در این غزوه علاوه بر این که پرچمدار کل لشکر بود ، وقتی که لشکر به سه قسمت « یمین ـ یسار و مقدمه یا نوک پیکان» تقسیم شود ؛ امام علی(ع) در جلوی نوک پیکان مقدمه قرار داشت و وقتی که «عَمرو بن عَبدِوُدّ» قوی ترین و برترین جنگجو دشمن را به درک واصل نمود و بنی نضیر از طرفی چون عرصه را بر خود تنگ می دید و از طرفی به خیال این که «ابوعمرو سعد بن مُعاذ» از وی حمایت می کند اعلام نمود هر چه ابوعمرو سعد بن مُعاذ رأی دهد من آن حکم را قبول می کنم .
امام جمعه ی شهرستان شوش افزود : ابوعمرو سعد بن مُعاذ از اصحاب پیامبر اسلام(ص) و رئیس قبیله اوس بود که پس از بیعت عقبه اول، با دعوت مصعب بن عمیر در مدینه به اسلام رو آورد و به تبعیت از او، تمام خاندانش مسلمان شدند. وی در جنگ بدر و احد جنگید و از نزدیکان و مستشاران پیامبر(ص) بود. در جریان پیمان‌شکنی بنی‌قریظه و پس از شکست ایشان از سربازان اسلام، سعد به عنوان حَکَمِ ایشان انتخاب شد. وقتی می خواست حکم صادر کند بنی نضیر فکر می کرد الان حق را به او می دهد در حالی که گفت : « به بنی نضیر و یارانش حمله کنید و اموالش را غارت کنید » با این حکم ابوعمرو سعد بن مُعاذ به اسلام خیانت نکرد و از طرفی امام علی(ع) وقتی که عَمرو بن عَبدِوُدّ را به درک واصل نمود فرمود : « خداوندا یا شیرینی شهادت را همکانند عموی حمزه به من بنوشان و یا قدرتی بده تا حصار دور مدینه را بشکنم .»
آیت الله سید محمد امام در پایان خطبه ی اول تصریح نمود : وفاداری امام علی(ع) یک درس را به ما می دهد که آن درس هم یک دستور قرآنی است و در واقع یک امتحان بزرگ الهی برای ماست که در سخت ترین شرایط از ولایت حمایت کنیم .
امام جمعه ی شهرستان شوش در آغاز خطبه ی دوم ابتدا به جلسه ی ذو سه هفته پیش منامه در بحرین تحت عنوان معامله ی قرن اشاره کرد و گفت : نشست منامه طی دو ـ سه هفته ی گذشته، با عنوان بخش اقتصادی طرح موسوم به «معامله ی قرن» و با هدف تأمین منابع مالی این طرح برگزار شد. این نشست که رسانه‌های غربی، عربی و عبری برای موفق‌انگاری آن بسیج شدند، بدون تحقق اهداف مشخص شده پایان یافت. هدف اعلام شده و البته ادعائی، این نشست ، جذب سرمایه ی مورد نظر طرح معامله قرن بود، اما هدف اعلام‌نشده آن گردآوری سران کشور‌های عربی در کنار مسئولان رژیم صهیونیستی با هدف بهره‌برداری سیاسی و رسانه‌ای از آن بود. به نظر می‌رسد با توجه به مشروعیت نداشتن این نشست به‌علت حضور نداشتن طرف و بلکه صاحبان اصلی ماجرا یعنی فلسطینی‌ها در آن، هدف تعریف‌شده و البته اعلام‌نشده، آن بر چارچوب خط‌سیر عادی‌سازی روابط رژیم صهیونیستی با کشور‌های عربی منطقه استوار بود و در این چارچوب، صهیونیست‌ها با کمک عوامل عرب خود و با توسل به مؤلفه‌های رسانه‌ای و تبلیغی، برای تبلیغ و ترویج این نشست به‌عنوان خاستگاه عادی‌سازی و طبیعی‌انگاری روابط کشور‌های عربی با تل‌آویو تلاش کردند.
وی در پایان این بخش از سخنان خود اظهار داشت : البته آمریکا در این طرح به دنبال این بود که اگر فلسطینی ها در این نشست حضور می یافتندئ ؛ کلاهی سر آنها بگذارند و باقیمانده ی سرزمین آنها را نیز از دست فلسطینی ها در بیاورند .
خطیب نماز جمعه ی شهرستان شوش در بخش دوم به سالروز سرنگونی هواپیمای مسافربری شماره 655 ایران ایر با شلیک دو موشک از ناو یواس‌اس وینسنس پرداخت و یادآور شد : این هواپیمایی که در 12 تیرماه 1367 ذر ارتفاع 12 هزارپایی بر فراز خلیج فارس در حال پرواز بود با شلیک دو موشک استاندارد از ناو یواس‌اس وینسنس متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکابر فراز خلیج فارس سرنگون شد و تمامی ۲۹۰ سرنشین آن که شامل ۴۶ مسافر غیر ایرانی و ۶۶ کودک بودند، جان باختند.
وی در تکمیل سخنان خود خاطر نشان نمود : به دستور ناخدا ویلیام راجرز، فرمانده ناو وینسنس، موشک استاندارد ۲ را به سوی پرواز ۶۵۵ شلیک کرد. ناگهان هواپیما از صفحه رادارهای زمینی محو شده و در آب‌های خلیج فارس سقوط کرد. با عدم اطلاع از سرنوشت هواپیما، برج مراقبت فرودگاه بندرعباس، در تماس با دبی، پیگیر سرنوشت پرواز ۶۵۵ شده ولی آنها اظهار بی‌اطلاعی کردند. بلافاصله ستاد تأمین استان هرمزگان وضعیت اضطراری اعلام و فعالیت خود را آغاز کرد. با شناسایی دقیق محل سقوط، بالگردها و شناورها به موقعیت ۲۶ و ۴۲ عرض شمالی و ۵۶ درجه و ۳ دقیقه طول شرقی منتقل شدند. پس از روشن شدن نوع هواپیما، آمریکا ادعا کرد که در این مورد مرتکب اشتباه شده‌اند، این جنایت از نظر میزان تلفات انسانی، هشتمین جنایت مرگبار هوایی تاریخ است. پس از این جنایت هیچ‌کدام از خدمه ناو وینسنس تحت پیگرد قرار نگرفتند، حتی ویلیام راجرز فرمانده ناو جنگی آمریکا در پایان خدمت خود مدال شجاعت گرفت.
امام جمعه ی شهرستان شوش در بخش پایانی خطبه ی دوم به مذاکره ی برجام به عنوان تنها اشتباه ایران اشاره کرد و گفت : ما پای میز مذاکره نشستیم که برجامی حاصل این نشست ها بود که ابتدا آمریکا از آن خارج شد و الان « انگلیس ـ آلمان و فرانسه» می گویند اگر ایران از دفاع موشکی خود ؛ دفاع از محرومینی یعنی « حمایت از فلسطین ، یمن ، لبنان و... »دست برندارد و دست آشتی به آمریکا ندهد » ما هم از برجام خارج می شویم . در واقع این سه موضوع مواردی هستند که ما هیچوقت نمی توانیم از کنار آنها عبور کنیم ؛ لذا « آمریکا بداند همین راهی که چهل سال است طی کرده ایم تا آخرین نفر و آخرین قطره خون خود ادامه می دهیم .»
