احمد معین ـ خبرنگار شوش نیوز
دنیای اطراف ما محل سکونت انسانها و سایر موجودات به صورت مسالمت آمیز است که هرکدام مکمل زندگی یکدیگرند و به روش های مختلف به یکدیگر فایده می رسانند وبا تکمیل چرخه های گوناگون زیستی به حیات ادامه میدهند که اختلال در این چرخه ها ممات گروهی از این جانداران را فراهم می آورد . انسان با اراده الهی به قدرت تعقل مسلح شده تا بتواند از آنچه در دنیای اطرافش است استفاده کند .
و بر ناملایمات طبیعی فائق آید و خود را با سخت ترین شرایط وفق و توانسته در سردترین وگرمترین نقاط زمین ادامه حیات دهد . طبیعت و دنیای وحش با آغوش باز پذیرای انسان است و آنچه دارد در تبق اخلاص به او تقدیم می کند و چون دایه ای دلسوز انسان را مورد نوازش قرار می دهد.
پروردگار متعال این دنیا را با همه زیبایی هایش برای استفاده و لذت انسان خلق کرده و دنیا را به تسخیر او درآورده است تا ضمن بهره برداری از آن شکر خالق را نیز به جای آورد .
شیخ اجل ، سعدی می فرماید :" فراش باد صبا را گفته تا فرش زمردین بگسترد و دایه ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات را در مهد زمین بپرورد . درختان را به خلعت نوروزی قبای سبز بر تن کرده و اطفال شاخ را به قدم موسم ربیع کلاه شکوفه بر سر نهاده ، عصاره نالی به قدرت او شهد فایق شده و تخم خرمایی به تربیتش نخل باسق گشته ......"
زندگی انسان با طبیعت عجین است ، اواز آغاز سکونتش در کره خاکی ، برای برطرف کردن نیازهای اولیه اش محتاج دنیای پیرامونش بوده ، خوراک و تن پوشش را از شکار حیوانات تهیه کرده ، گرما و حرارت را از سوختن درختان جنگل به دست آورده ، برای برطرف کردن نیاز های غذایی اش از میوه و سبزیجات استفاده کرده است و هزاران فرآورده دیگر.
در قرآن کریم بیش از 750 آیه به ظواهر طبیعت اشاره می کند که ابعاد گوناگون جلوه ها و زیبایی های آن را یادآور می شود . در اغلب آیات انسان را به مطالعه در طبیعت و پندآموزی توصیه می کند . بی گمان هدف از این آیات جستجو و کنکاش برای یافتن آفریدگاری است که با چنین علم و توانایی قدرت آن را داشته که چنین جهانی عظیم و با نظم و زیبایی خلق کند.
ما چگونه می توانیم قدردان این همه نعمت الهی باشیم ؟ آیا فقط با گفتن" خدایا تورا سپاس می گوییم که این همه نعمت را به ما عطا کرده ای "می توانیم دِین خود را ادا کنیم ؟ ابتدا برای پاسخ به این سئوال اول باید نگاهی به وضعیت کنونی دنیای اطرافمان بیندازیم.
دنیای امروز ما با انفجار جمعیت مواجه شده که باید با اجرای سیستم غذایی پایدار نیازهای آنها را تأمین نمود ، از طرفی با کمبود منابع مواجه هستیم و از سوی دیگر باید بر مشکلات زندگی ماشینی فائق آییم و رضایتمندی شهروندان را فراهم آوریم . دنیای اطراف ما به دلیل گسترش زندگی شهری ، توسعه و فزونی خواهی انسانها در معرض تهدید شدید قرار دارد . اغلب فعالیت های ما در جهت تخریب و آسیب رساندن به طبیعت است و نتیجه آن منجر به انقراض گروهی از جانداران می شود . کارخانه ها و کارگاه های تولیدی با تولید انواع آلاینده های زیستی سهم مهمی در تخریب محیط زیست جانوری ، گیاهی و حتی انسانی دارند به طوری که این روزها در شهرهای بزرگ زندگی برای شهروندان مشکل شده است و سبب بروز بیماری های سخت بین انسانها و از بین رفتن جانداران ریز و درشت شده است. اگر چاره ای اندیشیده نشود و جلوی زیاده خواهی بشر گرفته نشود در دهه های آینده با کاهش مواد اولیه ، تخریب جنگلها ، آلوده شدن سفره های آب زیرزمینی مواجه خواهیم شد و در نهایت منابع تولید اکسیژن و مواد آلی از روی زمین برچیده شوند و مواد آلاینده دنیا را فرا می گیرند و پس از این مرحله ، حیات از روی کره زمین محو می شود . احساس خطراز سوی دولت ها و گروههای طرفدار محیط زیست NGO) ) آنان را بر آن داشته که با تلاش و تأسیس سازمانهای بین المللی و تدوین قوانین بازدارنده و الزام آور، تخریب و نابودی زمین را با ارائه راهکارهای اصولی به تأخیر بیندازند تا ادامه حیات برای بشر و جانداران بر کره خاکی مُیسر گردد. از جمله راهکارها و فعالیت هایی که درمسیر کاهش آلاینده ها در جریان است، هدایت پسماند کارخانه ها ، فاضلاب شهری و صنعتی به تصفیه خانه ها و بازیافت آن ، استفاده از فیلتر مناسب برای کارخانه ها و ماشین های دودزا، تعطیلی کارخانه های آلاینده ، استفاده از وسایل نقلیه عمومی در شهرهای شلوغ ، دفع ودفن مناسب زباله ها ، جهت جلوگیری از تخریب طبیعت و محیط زیست جانوران و گیاهان ، جلوگیری از آلوده شدن آب رودخانه ها و دریاها ، جمع آوری و نریختن زباله در طبیعت به هنگام تفریح و تفرج و.... انجام این کارها نشانه اهمیت طبیعت برای انسان است که با این فعالیت ها ما می توانیم شکرگذار پروردگار متعال باشیم و قدردان دارایی های خود باشیم قبل از اینکه حسرت از دست دادنش را بخوریم .
اکنون با این مقدمه نسبتاً طولانی تلنگری به خودمان بزنیم و اوضاع طبیعت اطراف شهرمان را بررسی کنیم و به قول ادبای فارسی ، اول " سوزنی به خود بعد جوال دوزی به دیگری" .
آغاز فصل خزان ، بارش باران و لطافت هوا و سرسبز شدن منطقه و جنگل در پی داشت و روزهای تعطیل دامن پر مهر بیشه و کنار رودخانه کرخه و دشت های سرسبزو مزارع رنگارنگ ، پذیرای خانواده های شوشی و مسافرانی است ، که از سایر شهرهای استان و کشور برای تفریح و بازدید از مناطق جنگی و یادمان فتح المبین به اینجا می آیند .
امسال به لطف خدا شاهد بارش های فراوان هستیم و به هر طرف که می نگری دنیا پر از سبزه و گل و گیاه شده و هیچ لذتی بالاتر از این نیست که همراه آنهایی که دوستشان داری یک روزتعطیل آخر هفته را در دامن طبیعت بگذرانی و کبابی بخوری و چای آتشی درست کنی و در زیر سایه درختان که بوی برگ های پوسیده و سبزه مستت می کند ، چند ساعتی استراحت کنی ودر کنار خانواده خوش بگذرانی و با روحیه ای دو چندان اول هفته سرکار بروی .
اما آنچه در این میان فراموش می شود، پاسداری از طبیعت است. ما با تولیدآشغال ، رها سازی پلاستیک ، بطری ، مواد زاید و آتشگاهها ، سبب آلودگی اماکن تفریحی مان را فراهم می آوریم و علیرغم اینکه همگان ازمضرات این مواد آگاه هستیم ، با رها کردن این مواد در دامن طبیعت، خودمان مسبب آلودگی بیشه و رودخانه و محیط زیست می شویم .
ما نیازمند این محیط هستیم و هر هفته برای تفریح و گذراندن اوقات فراغت و استفاده از موهبات الهی ، باید به آنجا برویم و اگر قرار باشد هر خانواده مقداری زباله تولید و در طبیعت رها سازد در آخر فصل با تلی از مواد زاید و پلاستیک مواجه خواهیم شد و پس از چند سال دیگر نه جنگلی داریم ، نه رودخانه ای، نه سبزه زاری، نه دشتی . پس احترام به طبیعت احترام به خودمان است وهر آنچه بکاریم ، همان درو می کنیم . بیایید از این هفته به بعد هر کس زباله تولیدی اش را جمع آوری کند و در سطل زباله های تعبیه شده بیندازد و هنگامی که قصد روشن کردن آتش داریم از قطع کردن درختان و بوته ها پرهیز کنیم تا بتوانیم ما و فرزندانمان از این طبیعت در آینده نیز استفاده کنیم.
