تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
روز دوشنبه 31 خرداد 1395 بعد از نماز مغرب و عشاء به مناسبت ولادت با سعادت امام حسن مجتبی(ع) به همت کانون فرهنگی و هنری سالار شهیدان کوی ابوذر غفاری ، مراسم جشنی همراه با ضیافت افطاری برگزار شد .
شریف احمدی رئیس اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان شوش ضمن تبریک به مناسبت ولادت با سعادت امام حسن مجتبی(ع) به بخشی از خصوصیات آن حضرت اشاره کرد و گفت : حضرت مجتبى صلوات الله عليه در سن هفت سالگى در مجلس حضرت رسول (ص) حاضر مى شد، آيات وحى را كه تازه نازل شده بود ياد مى گرفت و در خانه براى مادرش فاطمه (س) مى خواند، هر وقت اميرالمؤمنين (ع) داخل خانه مى شد مى ديد كه فاطمه زهرا آيات را مى خواند. مى فرمود: چه كسى اينها را به تو ياد داد حال آنكه امروز نازل شده است ؟ حضرت فاطمه زهرا (س) جواب مى داد: فرزندت حسن، روزى اميرالمؤمنين (ع) در خانه مخفى شد كه ببيند حضرت مجتبى چطور آيات وحى را مى خواند، حسن (ع) داخل شد، آيات وحى را ياد گرفته بود، ولى تا خواست بخواند مضطرب شد و نتوانست، مادرش از اضطراب وى تعجب كرد، حضرت مجتبى جواب داد:
اى مادر بيانم كوتاه آمد، زبانم بند شد، ظاهراً يك مرد بزرگوارى مرا زير نظر دارد و به من گوش مىدهد. در اين هنگام اميرالمؤمنين (ع) از پس پرده خارج شد و فرزند عزيزش را بوسيد و مورد تفقد قرار داد: «قال يا اُمّاه قلّ بيانى و كَلّ لِسانى لعلّ سَيّداً يَرْعانى» ؛ حضرت مجتبى (ع) از اول آشنا به آيات وحى و داراى تلقينات شوم بنى اميه قرار گرفته بود، شروع به ناسزا گفتن كرد، او تند تند اسائه ادب مى كرد، امام(ع) هم چيزى نمى گفت. تا وقتى كه مرد شامى آرام شد . حضرت مجتبى (ع) در احسان و انفاق در راه خدا قدمى برداشت كه منحصر به فرد و از فضائل اختصاصى اوست و آن اينكه: دوبار همه دارايى خويش و سه بار نصف مال خود را در راه خدا انفاق و احسان نمود اين مطلب مورد تصديق همه است، شيعه و اهل سنت آنرا در كتابهاى خود نقل كرده اند، عبارت عربى روايت چنين است: «خرجَ الحسنُ (ع) من ماله مرّتين و قاسم لله ماله ثلاث مرّات حتّى انه كان يعطى نعلاً و يمسك نعلاً و يعطى خفاً و يمسك خفاً» يعنى: وقتى كه نصف مال خود را در راه خدا مى داد چنان دقت مى كرد تا جائى كه يك نعلين و چكمه را مى داد و يك نعلين و چكمه را براى خود نگاه مى داشت. اين روايت از حضرت صادق (ع) به نقل مناقب با اين لفظ نقل شده است: «قال الصادق (ع) ان الحسن بن على عليهما السلام حجّ خمسة و عشرين حجّة ما شياً و قاسم الله تعالى ماله مرّتين و فى خبر قاسم ربه ثلاث مرّات و حجّ عشرين حجّة على قدميه».
شریف احمدی در ادامه به یکی دیگر از فضائل امام حسن مجتبی(ع) اشاره کرد و گفت : از جمله فضائل حضرت مجتبى صلوات الله عليه آنست كه: بيست و پنج بار پياده به زيارت كعبه رفت با آنكه مركبهاى خوب با او برده مى شد ولى بعلت «افضل الاعمال أحمزُها» 4 مسافت چهار صد و پنجاه كيلومتر راه را زير اشعه سوزان آفتاب و روى سنگريزههاى داغ، پياده مى پيمود تا رضايت خدا را بيشتر فراهم آورد.
و چون اين كار تصنّعى نمى تواند باشد، ايمان قوى و خلوص كامل لازم دارد، معاويه كه مى خواست براى خودنمائيى كارهاى خوب انجام دهد، نتوانست اين كار را بكند و حسرت مى كشيد و مى گفت: بر چيزى غمگين نيستم مگر به آنكه نتوانستم پياده به حج روم ولى حسن بن على (عليهاالسلام) بيست و پنج بار پياده به مكه رفت.
دکتر علیرضا کریمی رئیس کارگروه تخصصی تاریخ و باستان شناسی اتاق فکر انجمن روزنامه نگاران در این مراسم به ماه مبارک رمضان از فیوضات معنوی و مادی آن اشاره کرد و خاطر نشان نمود : شایسته است در این ماه که به انگیزه سحری خوردن بیدار می‌شویم، فرصت را مغتنم شمرده و دقایقی هر چند محدود، با «ربّ الارباب» خلوتی داشته و زنگارهای درون را بزداییم تا از فیوضات معنوی و مادی سحر بهره‌مند شویم.
وی افزود : یکی از اموری که در رشد و بالندگی مادی و معنوی انسان تأثیر بسزایی دارد و او را خصوصا در مسیر تکامل سوق می‌دهد و از این منظر موکداً در بیانات دینی به آن سفارش شده، بحث سحر خیزی و تهجد در شب و سحرگاهان است. برخلاف روز که مربوط به امور دنیوی و پرداختن به کارهای مادی است، شب جایگاه ویژه‌ای را در راز و نیاز و مناجات با حضرت حق داراست.
دکتر کریمی در ادامه تصریح نمود : در بخشی از سوره مبارکه «ذاریات» آمده است: «إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ * آخِذِینَ ما آتاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کانُوا قَبْلَ ذلِکَ مُحْسِنِینَ * کانُوا قَلِیلاً مِنَ اللَّیْلِ ما یَهْجَعُونَ * وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُون»؛ به یقین پرهیزگاران در باغ‌هاى بهشت و در میان چشمهها قرار دارند. آن‌چه پروردگارشان به آن‌ها مرحمت کرده دریافت مىدارند زیرا آن‌ها پیش از آن (در سراى دنیا) از نیکوکاران بودند. آن‌ها کمى از شب‌ها را مىخوابیدند، و در سحرگاهان استغفار مىکردند».
عضو هیئت مدیره ی انجمن روزنامه نگاران شهرستان شوش در تکمیل تفسیر این آیه خاطر نشان نمود : نکته ی قابل توجه در این زمینه آن است‌که اگر چه از نیمه شب تا ابتدای اذان صبح فرصت برای خواندن نماز شب و شب زنده‌داری وجود دارد، اما در عین حال، ثلث آخر شب، که اطلاق سحر به آن می‌شود، خود جایگاه ویژه‌ای در این امر دارد. پیامبر گرامی اسلام (ص) در این زمینه به بخشی از آیات فوق اشاره می‌کنند و می‌فرمودند: «اِنَّ آخِرَ الَّلَیلِ فِىِ التَّهَجُّدِ اَحَبُّ اِلَىَّ مِن اَوَّلِهِ، لِاَنَّ اللَّهَ یَقولُ وَ بِالاَسحَارِ هُم یَستَغفِرُون»؛ آخر شب برای تهجد (نماز شب) نزد من از اول شب محبوب تر است زیرا خداوند می‌فرماید: (پرهیزگاران) در سحرگاهان استغفار می‌کنند. و چه زیبا فرمود: «از انسان سر برود و سحر نرود».
