تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
روز سه شنبه 8 فروردین 1396 ساعت 9:30 صبح همانند روزهای قبل به یادمان شهدای فتح المبین رفته تا دلنوشته ی راهیان نور را جمع آوری کنم ، اما امروز پس از جمع آوری 11 دلنوشته وقتی نزدیک شیار شیخانی شدم ، مشاهده کردم که یک روحانی از سیره ی شهداء برای کاروانی از تهران سخنرانی می کند .
لذا بر آن شدیم که بخشی از این سخنرانی را برای مخاطبین شوش نیوز پوشش دهم تا شاید همانند دیروز در کنار دلنوشته ها سفرمان پربارتر باشد .
حجت الاسلام مهدی پیشینیان از روحانیون اعزامی از حوزه ی علمیه ی قم که از سیره ی شهداء روایتگری می کرد ، ابتدا به روزهای اول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اشاره کرد و در این زمینه اظهار داشت : 31شهریور 1359 وقتی که عراق با هم دستی آمریکا و چند کشور غربی دیگر و هم چنین کشور روسیه مطمئن شده بود انقلاب اسلامی به پیروزی رسیده و ایرانیان آمادگی جنگ را ندارند یه قصد این که خوزستان را سه روزه به تصرف خود در آورد و آن را به عربستانی دیگر تغییر نام دهد از محور های « جسرنادری ـ پاسگاه مرزی فکه ـ هویزه و خرمشهر » به خوزستان حمله کرد و ما چون قصدمان روایتگری در مورد سیره ی شهداء است به مسائل فنی و نظامی آن اشاره نمی کنم و به اشاره ای هم به دیگر محورها با توجه به کمی وقت نمی کنم و وقت به این محور فکه می پردازم .
وی افزود : وقتی که عراق بعد از 9 روز به این منطقه یعنی کنار رودخانه ی کرخه رسید و با توجه به این که قرار بود سه روزه کل خوزستان را تصرف کند می بایست به «ایثار ، مقاومت و پایدار مردم و عشایر روستا ها و حوزه ی شهری شوش پی برد که در 8 مهر ماه دشمن را در همین مکان زمین گیر کردند و نگذاشتند قدمی جلوتر بگذارد .»
حجت الاسلام پیشینیان هم چنین گفت : تا قبل از عملیات فتح المبین که نزدیک به دو سال به درازا کشید و یکی از دلایلش حضور بنی صدر بود که نمی گذاشت انسجامی بین ارتش و سپاه به وجود آید ،« از ساعت 8 صبح تا ساعت 8 شب به مدت دوازه ساعت شهر شوش مورد شلیک انواع گلوله های توپ و خمپاره قرار داشت و شبها هم هیچ کس نمی توانست با استفاده از روشنایی از جای خود قدمی بردارد بلافاصله گلوله ای به طرف آن نور شلیک می شد» و هم وضعیت شاید به صورت کمرنگ تری برای « جاده ی تزانزیت اهواز اندیمشک ـ بیمارستان نظام مافی شوش ـ روستاهای اطراف و با شدت بیشتری برای شهرستان های دزفول و اندیمشک » صورت می گرفت .
وی در ادامه دید و نظر راهیان نور را یک ظرفیت ویژه دانست و در این راستا اظهار داشت : دیده ی راهیان نور ، یک ظرفیت ویژه تبلیغی است که به برکت خون شهدا و اخلاص حضرت امام راحل و با هدایت و بستر‌سازی فرهنگی حضرت امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی) شکل گرفت. در این ایام، مخاطبی در اختیار راوی قرار می‌گیرد که سرشار از جست‌وجو و انگیزه است و شاید در هیچ جای دیگر با ما پیوند و ارتباط برقرار نکند. جذابیت این پدیده به حدی است که حتی غیرشیعیان و غیرمسلمانان را به خود جلب کرده است و آنان به هوای بوی پیراهن یوسف و به انگیزه درک فضای معنوی، راهی این دیار و سرزمین شده‌اند؛ سرزمینی که هیچ‌گونه جاذبه مادی ندارد و زائر برای درک و تجربه معنویت، پای در این سفر نهاده است.
وی افزود : اگرچه در این مناطق روح شهدا حاکم است و فضا معطر به انفاس قدسی شهیدان و حضور ملائکه رحمت الهی است و این خاک با فطرت انسان سخن می‌گوید و زائر با تمام وجود، رقت و آرامش را درک می‌کند، اما در این میان راوی می‌تواند همچون علمدار روایتگری «شیخ عبدالله ضابط» وارد این ترکیب شده و در پررنگ کردن این فضا و بهره‌مندی کامل زائر، سهم تأثیر خود را ایفا نماید. با توجه به ضرورت استفاده از این فرصت معنوی و ایفای نقش و تأثیر مناسب توسط راوی، ضروری است که راوی به حیطه عمل خود مسلط بوده و مهارت در روایتگری داشته باشد که این مهم لوازم و بایسته‌های خود را می‌طلبد.
سپس نمایش کوتاه «کلاه » توسط عبدالرسول سبحانی و منصور درویشی در نقش کلاه فروش اجرا شد .
در ادامه به سراغ راهیان نور رفتیم تا دلنوشته های آنان را جمع آوری کنیم و در نهایت توانستیم دلنوشته ی 13 نفر را به شرح زیر تنظیم کرده و در معرض دید شما مخاطبین قرار دهیم :
مریم اله یاری ـ استان اصفهان ـ شهرستان دستگرد ـ شهر برخوار
شهدای عزیز ، مطمئن باشید راهتان ادامه دارد ـ پا در رکاب شما گذاشته ایم و به آرامش رسیده ایم ـ آرامش امروز را مدیون شما هستیم .
خدیجه کاظمی از استان البرز ـ شهرستان کرج
شهداء شرمنده ایم ـ کاش از ما نپرسند! ای کاش از ما نپرسند که بعد از شهدا چه کرده ایم؟!از این سئوال سخت شرم دارم. از این که اینقدر رفاه زده ام. از صدای خواب آلوده ام شرم دارم. اصلاً مگر صدای خواب آلود من به گوش کسی خواهد رسید. و می دانم که اگر امروز با جماعت شهدا مواجه شوم خواهند گفت: اگر ما هم مثل شما پای ارزش های انقلاب کوتاه می آمدیم،امروز نهال انقلاب به این شجره طیبه ، تبدیل نمی شد. شجره ی زیبایی که اصل آن ثابت و شاخ و برگ آن در آسمان هاست. اما احساس می کنم باید باز خوانی دوباره ای از فرهنگ جهاد و شهادت داشته باشیم تا خود را به راه و رسم مسافران ملکوت نزدیکتر نماییم.
مصطفی ساعی ـ از استان البرز ـ شهرستان کرج
سلام شهیدان عزیز از شما شرمنده ایم ـ امیدوارم ما هم در تمام مراحل زندگی از شما بزرگان الگو بگیریم .
عباس علی ناظری مقدم از استان تهران
شهدا چشم و چراغ ما و جوانان با بصیرت و دینی هستند. که عزم خدمت و روحیه ایثارگری را در جوانان زنده می کنند. همه ی ما باید راه شهدا را ادامه دهیم چون این راه ، نشانه ی رستگاری است و شهدا چراغ راه ما هستند و راه را به ما نشان می دهند.
قاسم عباسی از استان کرمان ـ شهرستان بم
احساس غرور و سربلندی دارم وقتیب که می بینم خون شهدا امنیت را برای من و امثال من به ارمغان آورده اند . به امید داشتن ایرانی همیشه سربلند و مقتدر .
زهرا تویسرکانی از استان کرمان ـ شهرستان بم
بغض‌های حقیر ما، روبه‌روی تصاویر گلگون شما سرریز می‌شود و راه را برای کلام می‌بندد؛ با شما شقایق‌هایم. از شما چه باید گفت و چه باید نوشت؟ واژه‌های خاکسترگونه ما، فقط بلدند روبه‌روی شما ضجه بزنند. اما کاش می‌دانستند که یاد شما حرکت است؛ حرکتی برای بهبودی وضعِ «بودن». چه باید گفت که شما حنجره‌های خود را عبور دادید تا آن سوی مرزهای تکبیر، آن سوی مرزهای ندیدن؛ جایی که واژه‌ای یافت نمی‌شود تا شما را با آن ستود. اصلاً شما که برای تحسین برانگیزی قلم‌های ما بوسه بر عطر پرواز نزدید! هر روز و هر شب، خاکریزها، با اشک‌ها و دعاهایتان گره می‌خورد.
مرتضی تیرانداز (برادر سیما تیرانداز بازیگر سینما و تلویزیون) از تهران
شهیدان عزیز برادر کوچک خود را شفاعت نمائید ؛ دعا کنید حضرت زهرا(س) از ما هم مثل شمل راضی شود.
لیلا جعفر از استان تهران
ما مدیون خون سرخ شهیدان هستیم و انشاءالله بتوانیم راه این خوبان را ادامه دهیم ـ شهدا ما را شفاعت کنید ـ به امید آن روز .
زینب ثمری از استان فارس ـ شهرستان شیراز
سلام شهیدان عزیز ـ از شما خیلی سپاس گذارم و از شما می خواهم ، شما امنیت را با نثار خون خون به ما هدیه دادید اما وقتی که می بینم خیلی از دختران به وصیت شما توجه نمی کنند و بی حجاب راحت در جامعه می گردند من خجالت می کشم و از این که چنین صحنه هایی را با چشمان خود می بینیم امیدوارم حلالمان کنید .
فاطمه خروطی از استان تهران :
پرنده ای که مقصد را در کوچ می بیند از لانه ی ویران نمی هراسد .(شهید چمران)
عصمت مزینانی (بازنشسته ی سپاه) از استان تهران
شهدا در قلب ما قرار دارند ـ هيچ باغباني را سرزنش نمي كنند كه چرا دور باغ خود حصارو پرچين كشيده است چون باغ بي ديوار، ازآسيب مصون نيست و ميوه ومحصولي براي باغبان نمي ماند. هيچ كس هم با نام آزادي ديوار خانه خود رابرنمي دارد وشبها در حياطش را باز نمي گذارد، چون خطر رخنه دزد جدي است. هيچ صاحب گنج و گوهري هم جواهرات خود را بدون حفاظ، درمعرض ديد رهگذران نمي گذارد تا بدرخشد، جلوه كندوچشم ودل بربايد، چون خود جواهر ربوده ميشود. هرچيز كه قيمتي ترباشد، درصدمراقبت ازآن بالاتر مي رود. هرچه كه نفيس ترباشد، بيم ربودن و غارت بيشتر است و مواظبت،لازمتر. اگر درشيشه عطررا بازبگذاري،عطرش مي پرد. اگررشته مرواريدت را دركمدوصندوق نگذاري ودر آن را نبندي، گم مي شود. اگر در مقابل پنجره خانه ات،توري نزني، ازنيش پشه ها و مزاحمت مگسها درامان نخواهي بود. وقتي راه ورود پشه ها را مي بندي، خودرا مصون ساخته اي نه محدود و زنداني. وقتي در خانه را مي بندي، ياپشت پنجره اتاقت پرده مي آويزي ، خودرا از ورود بيگانه و نگاههاي مزاحم درپناه قرار داده اي، نه كه خودرا درقيد و بند و حصارافكنده باشي. اگربراي ايمني ازخطرها وآسودگي ازمزاحمان، خودرا بپوشاني ،نه كسي ايراد مي گيرد، ونه اگر هم ايراد بگيرد،اعتنا مي كني، چراكه سخنش را بي منطق و ناآگاهانه ميداني و ميبيني اينكه: دل بايد پاك باشد! بهانه اي براي گريز جاهلانه ازهمين مصونيت است وآويختن به شاخه لاقيدي ، وگرنه ازدل پاك هم نبايد جز نگاه ورفتار پاك برخيزد. ظاهر، آينه باطن است و... ازكوزه همان برون تراود كه دراوست. زن بخاطر ارزش و كرامتي كه دارد، بايدمحفوظ بماند وخود را حراج نكند ودر بازار سوداگران شهوت، خودرا به بهاي چند نامه ونگاه ولبخند نفروشد. زن بخاطر لطافتي كه دارد، نبايد دردستهاي خشن كامجويان ديوسيرت، كه نقاب مهرباني وعشق به چهره دارند،پژمرده شود وپس ازآنكه گل عصمتش را چيدند، او را دور اندازند، يا زير پايشان له كنند. گوهر عفاف و پاكي، كم ارزشتر از طلا وپول ومحصول باغ و وسايل خانه نيست دزدان ايمان و غارتگران شرف نيز فراوانند. سادگي وخامي است كه كسي خود را درمعرض ديد و تماشاي نگاههاي مسموم وچشمهاي ناپاك قرار دهد وبه دلبري و جلوه گري بپردازد و خيال كند بيماردلان و رهزنان عفاف رابه وسوسه نمي اندازد واز زهر نگاهها و نيش پشه هاي شهوت درامان مي ماند!! خراب كردن همه ديوارها و برداشتن همه پرده ها وبازگذاشتن همه پنجره ها، نشانه تيره انديشي است ،نه روشنفكري! علامت جاهليت است، نه تمدن! مي گويي نه؟؟ به طومار كساني نگاه كن كه پس ازرسوايي و بي آبرويي، با دو دست پشيماني برسرغفلت خويش مي زنند وبرجهالت خود لعنت مي فرستند. كسي كه از جماعت رسوا نگريزد، رسواي جماعت مي شود! آنكه ايمان را به لقمه اي نان مي فروشد، آنكه يوسف زيبايي را با چند سكه تقلبي عوض ميكند، آنكه كودك عفاف را جلوي صدها گرگ گرسنه مي برد وبه تماشا مي گذارد، روزي هم پشت ديوار ندامت اشك حسرت بر دامن پشيماني خواهد ريخت، درآخرت هم به آتش بي پروايي خود خواهد سوخت. از اول بايد مواظب بود اين كاسه چيني نشكند واين جام بلورين ترك برندارد. از اول نبايد به پاي بيگانه، اجازه ورود به مزرعه نجابت داد، كه بوته هاي نورس عصمت را لگدمال كند. ولي ...گريه بي حاصل است و بي ثمر، وقتي كه شاخه شكست و گل چيده شد!!!
سید رضا حسینی از سیرجان
بنده برای اولین بار است در این مکان مقدس حاضر شدم حالم خیلی عالی و محیطی خیلی معنوی می باشد ـ فضایی محیا شود که همه بتوانند در این مکان حاضر شود ـ در ابتدای ورود بنری نصب شده که با روشن کردن بلوتوس خود می توانید از وایفا به صورت رایگان استفاده کنید امکان اصلا چنین چیزی صحت دارد ، در مکانی که شهیدان خون خود را نثار کرده اند بدون وایفا هم می شود کنار آمد اما وقتی که بنری نصب شده انتظار دارم که صحت داشته باشد .
کبری عاکفی از تهران بزرگ
سلام داداش ابراهیم عزیز ؛ یادت اگر هست شناسنامه ات را توی کمد مخفی می کردی ، منم شناسنامه ات را بر می داشتم و به مامان می دادم تا نتونی به جبهه بیایی ..... ایکاش در جزیره ی مجنون شهید نمی شدی ، پس یادت باشه خواهر روسیاهت را یادکنی من خیلی گرفتارم ، دعام کن داداش ، منو شاید دعای تو از گفتاری رها کنه ، تو که شناسنامه رو پیدا کردی و رفتی و به آرزوت رسیدی ولی من از اون موقع که شناسنامه ات را مخفی می کرد عذاب وجدان دارم ( در حالی که بغضش می ترکد و گریه می کند ) شهداء شرمنده ایم .
