تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
نهمین شهد صلوات روز یکشنبه 7 آذر 1395 ساعت 20 به نیت شهید گمنام مدفون شده در گلزار شهدای شوش در منزل علی فرخی با سخنرانی حجت الاسلام محمد جواد حسینوند برگزار شد .
هم زمان با سالروز رحلت پیامبر اعظم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) ، به همت مجمع اهل البیت شهرستان شوش به مدیریت ناصر پیوست و با حضور جمعی از مدافعین حرم و به تعداد 15هزار و 111 شهد صلوات برگزار شد .
حجت الاسلام والمسلمین محمد جواد حسینوند رئیس اداره ی تبلیغات اسلامی شهرستان شوش در ابتدای سخنان خود به فضائل ذکر صلوات اشاره کرد و گفت : بدان که صلات در اصل زبان عربی دعا است نزد اکثر علما؛ چنانچه گویند فلان کس بر فلان کس صلات فرستاد و مراد آن باشد که جهت او دعا کرد و بدین معنی است، آنچه حق تعالی فرمود: «خُذْ مِنْ اَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکِّیهِمْ بِها وَ صَلِّ عَلَیْهِمْ إِنَّ صَلواتَکَ سَکَنٌ لَهُمْ؛» یعنی فراگیر از مال های ایشان صدقه که پاک گردانی ایشان را بدان صدقه و مال ایشان را افزون سازی و دعا کن بر ایشان که دعای تو موجب سکون و آرام ایشان است. و صلوات را هرگاه نسبت به حضرت حق تعالی کنند، در آنجا مناسب نیست که گویند به معنی دعا است، زیرا که دعا چیزی از کسی خواستن است و همه کس از حق تعالی چیزی می خواهند و او بی نیاز است از خواستن چیزی.
وی افزود : علما گفته اند که مراد از صلوات خدای تعالی بر بنده، رحمت او است بر بنده، رحمتی تمام که ناشی از لطف و فضل باشد، همچون لطف و فضل کسی که جهت کسی دعا کند و آن کمال رحمت است و از اینجا فرق ظاهر می گردد، میان آنکه گویند: خدایا! صلوات بر فلان فرست یا گویند: خدایا! بر او رحمت کن.
حسینوند در ادامه صلوات به انبیاء را تشریح نمود و خاطر نشان کرد : طایفه ای از علما، صلوات را مخصوص به انبیا داشته اند؛ زیرا که کمال رحمت که از صلات فهم می گردد، مستحقان آن انبیااند و آل ایشان به تبعیّت و دلیل ایشان آن است که چون نام حضرت حق جلّ و علا و انبیا و فرشتگان یاد کنند، مستحب است که در وصف ایشان یا ثنایی یا دعایی کنند، چنانچه در مرسلات و مکاتیب که می نویسند، مناسب است که بر کسی که بدو کتابت نویسند، ثنایی یا دعایی یاد کنند، اولی و اقرب به ادب آن است که مراتب ثنا و دعای آنان که اسم ایشان مذکور می گردد، محفوظ باشد.
رئیس اداره ی تبلیغات اسلامی در مورد فضائل صلوات تصریح نمود : فضیلت صلوات بر حضرت پیغمبر (ص) آن را حد و حصری نیست و اتفاق علما است که بعد از ادای فرایض قرائت قرآن، هیچ فضیلت طاعت، به صلوات حضرت پیغمبر (ص) نمی رسد و احادیث صحاح در این معنی بسیار وارد شده، از آن جمله آنکه اُبّی بن کعب انصاری روایت کند که از حضرت پیغمبر (ص) سئوال کردم که از اوقات خود چه مقدار صرف در صلوات تو کنم؟ آن حضرت فرمود: هر چند زیادت کنی، خیر تو در آن باشد. گفت: گفتم، ثلثی از اوقات صرف کنم، همان فرمود و همچنین زیادت می کردم تا آن زمان که گفتم: همه اوقات صرف کنم در صلوات تو کنم؛ فرمود: آن بهتر باشد تو را یا چنانچه فرمود. از آن جمله آنکه حضرت پیغمبر فرمود: هر که یک نوبت بر من صلوات فرستید، حضرت حق سبحانه و تعالی ده نوبت بر او صلوات فرستد و از اینجا معلوم می شود که هیچ عمل، فضیلت صلوات بر آن حضرت نیست؛ زیرا که اعلی مراتب بنده آن است که خداوند از او راضی گردد و اعلی مراتب رضا آن است که بر او صلوات فرستند، چون یک صلات را ده صلوات الهی جزا باشد، هیچ عمل از صلوات بر حضرت پیغمبر (ص) فاضل تر نباشد.
وی در ادامه به جایگاه شهید و شهادت در قرآن پرداخت و خاطر نشان نمود : شهادت، فناشدن انسان برای نیل به سرچشمه نور و نزدیک شدن به هستی مطلق‌است. عشق و علاقه به وصال محبوب و معشوق، طبیعت هر موجودی است. و همین عشق‌است که سبب حرکت و جنبش است.شهید کسی است که در پرتو تجلیات حق،از خودبی‌خود گشته و با انتخاب‌شهادت به زیباترین شکل در جـوار محبوب قرار می‌گیرد.
وی افزود : در قرآن آیات متعددی درباره شهید و فضیلت آن در راه خدا ذکر شده است که به اختصار قسمتی از آن را بیان می‌کنیم . قرآن کریم درباره ی شهید و شهیدان می فرماید « : وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ـ هرگز کسانی را که در راه خدا کشته شده اند، مرده مپندار، بلکه زنده اند که نزد پروردگارشان روزی داده می شوند. »منظور از حیات، همان حیات واقعی است و در نقطه مقابل در آیات دیگری خداوند متعال حیات کافران را پس از مرگ، هلاکت و نابودی شمرده است . بنابر این ،
حیات شهیدان و زنده بودن آنها سعادتمندی است که همه مؤمنان از آن بهره مند خواهند شد.
از طرفی برخی از مردم تصور می کردند که کسانی که در راه خدا جهاد می کنند و به شهادت می رسیدند، نابود شده و از بین رفته اند، به همین جهت قرآن کریم برای زدودن چنین تصوری می فرماید: کسانی که در راه خدا کشته می شوند، زنده اند، و نزد پروردگار خویش از روزی بهره مند می شوند .
حاج آقا حسینوند به موضوع شهادت در فرهنگ دین مقدس اسلام اشاره کرد و اظهار داشت : شهادت در فرهنگ دین مقدس اسلام دو معنای متفاوت دارد: « 1 ـ معنای خاص. که همان کشته شدن در معرکه و میدان جنگ در راه خدا است که دارای احکام ویژه ای در فقه اسلامی است. مثلاً می گویند: شهید نیاز به غسل و کفن ندارد، بلکه با همان لباس خونین دفن می شود . 2 ـ معنای گسترده و عام. که انسان در مسیر انجام دادن وظیفه الهی کشته شود و یا بمیرد. » پس هر کس در حین ادای وظیفه ای به هر صورت از دنیا برود، شهید است، چنان که در روایات اسلامی نیز آمده که چند گروه شهید از دنیا می روند: «1 ـ کسی که در طریق تحصیل علم از دنیا برود. 2 ـ کسی که در بستر از دنیا برود، ولی به حق پروردگار و پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ و اهل بیت آن حضرت معرفت داشته باشد. 3 ـ کسی که برای دفاع از مال خویش در برابر مهاجمان ایستادگی کند و کشته شود.» بنابراین، کسانی که عقیده ی حق داشته و در مسیر حقیقت گام بر می دارند و در همین راه از دنیا می روند، براساس اشاره قرآن کریم و روایات اسلامی در زمرة شهدا قرار دارند، و اجر شهداء را می برند. خداوند متعال می فرماید: وَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُولئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ و آنان که به خدا و رسولانش ایمان آورند، به حقیقت راستگویان عالمند و برایشان نزد خدا اجر شهیدان است، پاداش اعمال و نور ایمانشان را (در بهشت) می یابند.
وی در پایان با قرائت روضه ی امام حسن مجتبی(ع) که در خانه ی خود هم غریب بود حاضرین در جلسه را در حزن و اندوه فرو برد .
شایان ذکر است پایان بخش این شهد صلوات ، ذکر مصیبت و نوحه خوانی کریم چنانی از اعضای مجمع اهلبیت(ع) بود .
