به قلم ـ علی عبدالخانی
از ماهها پیش عده ای از کاندیداهای احتمالی فضای مجازی را فرصتی برای ایجاد ارتباط با مخاطبین یافتند و متناسب با مناسبت های مختلف اقدام به ارسال پیام هایی از قبیل « صبح بخیر، تبریک، تسلیت و یا نقل امانت دارانه جملات بزرگان یا متون دینی و... نموده و می نمایند» که این موضوع فاقد هر گونه بار اشکالی است.
روش این تیپ از اشخاص برای جلب نظر مخاطب، بیش از هر چیز عاطفی است.در مقابل این دسته، هستند کسانی که محصول فکر خود را در قالب نوشته های نقدی، برنامه ای، طرح و ایده های مرتبط به شهر و... به مخاطبان خود عرضه می کنند که این امر نه تنها فاقد هرگونه بار اشکالی است بلکه رابطه ای مبتنی بر منطق و شناخت میان نویسنده و مخاطب می آفریند.
اما دسته دیگری از کاندیداهای احتمالی وجود دارند و متاسفانه کم هم نیستند که نه به بعد عاطفی مخاطب سازی ایمان دارند و نه قادر به بیان منطقی ایده ها، طرحها و افکار خود هستند، لذا و در اوج بی مسئولیتی، اقدام به کپی مطالب دیگران و درج نام خود در ذیل آنها می کنند و به این طریق ناصواب قصد ایجاد ارتباط فوری با افکار عمومی و سپس کسب اعتماد آنها را در سر پی پرورانند.
آنها از این نکته بدیهی عافل هستند که همه چیز را می توان جعل و مصادره کرد الا فکر و خرد آدمیان. بسیاری از کپی کنندگان به اهمیت رعایت حقوق معنوی (مقالات و...) دیگران واقف نیستند و بطور قطع نمی توانند انسانهایی حق محور یا مدافع حقوق مردم باشند.
به عبارتی نگذشتن از تولیدات فکری دیگران و مصادره آنها بنام خود، اوج خودخواهی یک شخص را می رساند که اساسا چنین صفتی (خودخواهی) با احترام به حقوق دیگران در تعارض و تضاد است.
در آستانه انتخابات شورا قرار داریم و قطعا سرقتهای اینچنینی رو به افزایش خواهد رفت و به همان نسبت تعداد زیادی از کپی گران رسوا خواهند شد. این مطلب متناسب با شرایط ادامه خواهد یافت.
